Vecihe Delioğlu
@D_Vecihe
Diş Hekimi
35 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
336 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
Başka birinin ölümü üzerine inşa edilen hayatların zehri akıyor genzimizden.
Okur Takip Önerileri
Anlatacak hikayesi olmadan terk ettiği yere dönemez insan.
Yıkımlar hassasiyet gözetmezler. Dozerlerle hayatınıza girenler yana çekilmezseniz sizi de ezer geçerler.
Kimin kim olduğuna önem veren bu dünyanın kimseye önem vermemesi üzerine düşünmeye başladığımız anda her şeyin alt üst olacağını bildiğimizden olsa gerek , hiçbirimiz gerçekten kim olduğumuzun peşine düşmüyoruz. Sadece hayali bir tanrının kulu olduğunu sanmak yetiyor insana.
Doğaya ve insanlara bakıp bakıp da her şeyi karanlık ve kasvetli gören insanlar haklıdır. Ne var ki bu karanlık ve kasvet onların kendi tasalı ruhlarının ve görüşlerinin rengini yansıtır. Gerçek renkler inceliklidir. Seçebilmek için daha açık bir görüş ister.
Mezar denen şey soğuk ve sıkıntılı kış günleri içindi; güneş ışığı ve çiçek kokularıyla dolu yaz günleri için değil! Hatta çocuğa öyle geliyordu ki kefenler bile sadece yaşlı ve buruşuk gövdelere göreydi. O soğuk kıvrımları gençlerin taze ve kıvrak gövdelerini imkânı yok saramazdı.
Ah, insanın candan sevdiği birinin hayatı sallantıdayken elleri böğründe beklemek zorunda kalmanın heyecanı; bu keskin, korkunç heyecan! Ah, insanın beynine doluşan ve canlandırdıkları hayallerin gücüyle yüreği deli gibi çarptırıp soluğu sıklaştıran kahredici düşünceler! Sevdiğimiz insanın acısını dindirip tehlikeyi hafifletebilmek için bir şeyler yapmak ihtiyacı ve hiçbir şey yapamayacağımızı bilmek! Çaresizliğimizin doğurduğu iç çöküntüsü ve hüzün! Hangi işkence bu kadar ağır olabilir! O ânın ateşi içinde, kendimizi ve kafamızı ne kadar zorlarsak zorlayalım bu işkenceden imkânı yok kurtulamayız!
Yediği içtiği yaramayan, kanı buz, yüreği taştan bir zenginin, o sırada Oliver’ı, köpeğin bile yüz vermediği şeyleri yiyip yutarken görebilmesini dilerdim! Oliver o kayış gibi et parçalarını nasıl kıtlıktan çıkmışlığın yırtıcılığıyla paralıyordu, bunu görebilmesini isterdim. Ve en çok, o zenginin aynı yiyeceği yediğini gözlerimle görebilmeyi isterdim.
İnsan kendini sevmeyi bilmeyince, başkalarınca sevilebileceğine de ihtimal veremiyor işte.
Sayfa 284Kitabı okudu
