Zweig romanlarında genellikle korku, intihar, kaçma-yakalanma ve benzeri durumlar yaşanmaktadır. Zweig birçok kitabında olduğu gibi bu kitabında da bir psikanaliz yapmıştır. Tabii ki korku, kaçak güreşme, farkına varma, öfke mevcuttur.
Hikaye iflah olmaz bir çapkın olan Baron’un, on iki yaşında oğlu olan bir anneyi gözüne kestirmesiyle başlar. Baron kadına ulaşabilmek için oğlunu kullanır. İlgisiz kalan Edgar (çocuk) bu yabancının samimi davranışı ile mutlu olur. Ve ona hemen bağlanır. Annesi de Baron'a karşı boş kalmayacaktır ve çocuk artık onlar için ayak bir bağıdır...
Saf, masum düşüncelerimizi kirleten insan en yakınımız olursa ne yapabiliriz?
İnsanları keşfetmeye, insanların en nankör hali ile başlasak nasıl bir başkaldırıya girerdik?
“ʙɪʀ ᴄ̧ᴏᴄᴜᴋ ʙɪʟᴇᴍᴇᴢ ᴀᴍᴀ ʜɪssᴇᴅᴇʀ.” cümlesini bu kitapta yoğun şekilde hissedeceksiniz.
Hiçbir çocuk hafife alınmamalı ve hislerinin ne kadar korkutucu olduğunu bilinmelidir. Sadece çocuk odaklı da değildir Zweig’ın anlatımı. Her karakterin analizine detaylı olarak değinmiştir.
İnsan sarraflığı dersi niteliğindedir. Sürükleyicidir.
Okumanızı tavsiye eder, bol kitaplı günler dilerim...
