Sabitlenmiş gönderi
Ertelenen bir konuşma, geç kalınan gönül kırgınlıkları, anın güzelliğini kaçırmalar, gösterilemeyen sevgiler, içinden geleni söyleyemeyişler insanın omzunda yük olarak duruyor. O yüzden bazen içtenizden geleni taktiksiz yapın. Kazanıp kaybetmenin bir önemi yok, ölüm var.
Neyi feda edersen o sana ihsan edilir,
neye kıyamazsan onunla sınanırsın
-Mevlana
"Karşılıklı çay içmek bile yoktu nasibimizde, biz kalktık sevdalandık."
Okur Takip Önerileri
Özlemin de vahşi bir yanı vardiır. Öyle bir baskı hissedersin ki göğüs kafesinde, ellerinle kaburgalarını yarıp, söküp de yüreğini, avuçlarının arasında parçalayasın gelir. Köklerinden koparılmış gibi olursun. Gövde yerinde durur ama çatır çatır çatırdarsın. Nefes dahi alamazsın. Uyuyunca geçer, yeni günde biter sanırsin ama her gün her gün ekler üstüne ızdırabının.
Yazmazdım normalde. Ama yazmam gerekiyor gibi hissediyorum. İçimdeki zehri dökmezsem ölecekmişim gibi. Paramparçayım aklımdan ruhuma, kalbimden sevgime kadar paramparçayım. Toplayacak parçam kalmamış gibi hissediyorum. Hep yanımda olacağını söylerdin. Yanımda duran kimse yok dediğimde çatık kaşların
kısık gözlerin, ben buradayım diye haykıran bakışlarınla yokluğa kimse olurum dediğini hatırlıyorum. Ezberlediğim mimiklerin artık silik, bulanık birer anıdan ibaretmiş gibi.
Sanki hiç yokluğuna kimse olurum dememişsin gibi. Biliyor musun bir zamanlar gerçekten kimsesizliğime
kimsem olmuştun. insanın yoğunun kimsesi gidince geriye sahip olduğu yokluk da kalmıyormuş. Yokluğumu koyacak boşluk kalmadı. Dibine kadar acı, dibine kadar kırık. Yoksun. Acıtıyor. Bir zamanlar gülen gözlerinle gözlerime bakıp çok seviyorum seni derdin. Bu da silinmeye başlamış mesela. Sanki tüm
yaşadıklarımız yaşanmamış gibi, hiç var olmamışsın gibi, hiç seviyorum dememişsin gibi. Sesini de unutuyorum yavaş yavaş.
Sevgim hala ilk günkü gibi taze, her gün giderek büyüyor. Ve bu kendimden nefret
etmeme neden oluyor. Ben ne yapıyorum diyorum. Başkasını seven birine artik o gözle bakamazsın diyorum ve kendimden iğreniyorum. Son kez giderken yanımdan, ne zaman ihtiyacın olursa beni ara, gelirim demiştin. Mesaj attığımda ve o mesaj iletilmediğinde fark ettim gerçeği. Engellemişsin. Olsun, sorun değil sevdiğim. Senden gelen her şeye eyvallah demistim. Buna da
eyvallah.
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olur olmadık zamanlarda.
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum.
Biraz kırgin.
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasil iyi olunur henüz öğrenemedim ama
'İyiyimler" yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafizamı milyon kez zorlamama rağmen
yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni.
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
inan o zaman seni hayatım boyunca
affetmem... 
Özdemir Asaf
"Küstürmeyin insanları hayata. Sonra her șeyden vazgeçiyorlar. Yașamaktan, güzel olan her seyden. Bir odada yalnızlığı; bir dağ bașında kalmayı, bir adada mahsur kalmayı, nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar. Küstürmeyin işte bazı insanları."
Özlüyorum ama geri gelsin istemiyorum.
Konuşmak istiyorum ama yazmak istemiyorum. Umrumda değil ama aklıma
geldiğinde üzülüyorum. Seviyor muyum, unutuyor muyum bilmiyorum. Yürümeye ikna edip yol ortasında öylece bıraktığınız herkesin gölgesi, bașka yerlerde önünüze düşecek. Umarım, zaman sana hayatın boyunca yanında olmasına ihtiyaç duyacağın kişiyi geçmişinde nasıl yok ettiğini gösterir.
"İnsanları yalan söyledikleri zaman dinlemeyi severim. Olmak istedikleri ama olamadıkları kişiyi anlatırlar."
Nasıldır kașın gözün, nasıl yakarsın sigaranı, nasıl çekersin içine, neyi sevmezsin ve nasıl seversin, kimi, üstelik niye bilirim. kokunu, durușunu, tenini, ben senin bir gece yarısı seni uyutmayan o derdini bile bilirim ama seni tanıyamamışım.
Bazen bana öyle geliyor ki bütün dünya, bütün hayat, her şey içimde duruyor ve sözcüsü olmam için feryat ediyor. Hissediyorum... ama anlatamıyorum... bunun ne kadar büyük bir sey olduğunu biliyorum ama konuştuğumda bir bebeğin ıngaları gibi sesler çıkıyor ağzımdan.
"Bana yaptıkları için kimse özür dilemedi. Sadece tepki verme şeklim için beni suçladılar."
"Dünyadaki en üzücü şeylerden biri, bir zamanlar birbirinin her şeyini bilen iki insanın tamamen yabancıymış gibi davranmasıdır."
-Candy
Bu hayat beni olmadık yerlerde ağlatıp, en ufak șeyde sinir krizi geçirecek hale getirip, çok çabaladığım şeyleri elimden alıp beklentimi sıfıra düşürerek manyak etti. Ben daha da büyük konuşmam. Her șey olabilir bu hayatta, her şey...
Enes tekrar paylaştı.
"Dindar olduğu için artık ahlaka ihtiyacı kalmadığını düşünenlerin ve rakı içtiği için kendini aydın sananların arasında delirmek üzereyiz."
"Ruhu çok ağrıyordu, her zaman gülüyor olmuş olsa bile." 
Şeker Portakalı