"Hanı dediğim bey erenler
Dünya benim diyenler
Ecel aldı yer gizledi
Fani dünya kime kaldı
Gelimli gidimli dünya
Son ucu ölümlü dünya
Akıbet, uzun yaşın ucu ölüm, sonu ayrılık"
Ben ne istediğini adamakıllı bilen birisi değilim. Yalnız bildiğim bir şey varsa o da, başkaları iyi şeyler yaparsa derhal anlıyorum. Ben hakiki bir köylüyüm. Yarım yamalak tahsilimle iyiyi, kötüyü tefrik ediyorum; bu bana yeter!
Benim dünyamda boş laflar bitmiştir. Büyük laflar söylenmez. Kimse kalkıp "Şöyleyim, böyleyim, şöyleyiz, böyleyiz, böyle yapacağız" demez. Yapar. Hiç kimse şaraplı, av etli, meyveli yemekten sonra çıktığı gezintide ağzının kokusunu burnunun dumanını yüzümüze üflemez. Yahut bizimle aynı kötü elbiseleri giyip, aynı cigaraları içiyor görünerek evine saadetler, ocağını bin sene tüttürecek erzakı, refahı yığmaz. Muhabbetler ne ana, ne baba, ne çocuğa matuftur, insanoğluna..Böyle bir dünyanın açı yoktur. Su kıyısında serseri değil, şairi gezer.
Sayfa 111 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu