Hiç anlaşılamadım ben! Yıllar geçtim, ellerim yağmur, dudaklarım kapkara çamur! Kimi öpsem ağır yaralıydı, kime sarılsam ince mağrur! Yollar geçtim yolarken saçlarımı yollarıma döşenmiş mayın kokusu! Kime inansam ölü bulundu, kime aşık olsam adı nüfus kayıtlarında yoktu!
Yarım yamalak yaşadım ben hep kral dairelerimde ve apar topar komalarda kaldırırdım hep hastanelere! Hastaneler; çeyizlik bir nakış gibi işlendi yaşanamamış genç kızlığıma! Hastaneler; tavşan deliğiydi Alice olmayı tercih ettiğim masallarda! Kaçtım, kaçtım, kaçtım!
Ve utandım parmaklarıma değen her kalemden, değince ellerin gizli saklı defterlerime! Çürüdü dilim, çürüdü kelimelerim! Gözlerindeki hüzne deyince bakışlarım, ben bir şair olarak hayat bastım her topraktan utandım!
Gülümse bir kez ve değişsin yine zaman, yine mekan, yine boyut! Her şeyi unuttur, her şeyi unut! Ve al şu zavallı bedenime sığmayı başaramayan deli ruhumu güzelliğinle uyut.