Emine Kahraman
@Emine_Khrmn
¬Ah benim körler ülkesinde ayna satan kalbim...
Kitap okuyarak dünyayı kurtaramam ama kendi dünyamdan bir nebze olsun kurtulabilirim.
20 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
ANLARSIN
Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gıcırdamasın
Öyle yorgunum ki hiç sorma
Sen halimden anlarsın
Sabahlara kadar oturup konuşalım
Kimse duymasın
Mavi bir gökyüzümüz olsun
Kanatlarımız dokunarak uçalım
İnsanlardan buz gibi soğudum
İşte yalnız sen varsın
Öyle halsizim ki hiç sorma
Gözlerim Gözlerinde
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında...
Bir gün aklına gelecek olursam,
Bana bir şiir ısmarla.
Eylül'ü konuşalım.
Okur Takip Önerileri
Beyoğlu'ndan dolmabahçeye taşınan aralık akşamı
Bir aşkı paylaşmak için çok geç, bir paylaşıma aşık
olmak içinse erken.. Beni sevda yerimden vurdu yine
zaman.. Şimdi sana söylenecek tek cümle:
Bende sana yetecek kadar ben kalmadı
Rüveyda
At vuruldu; içim paramparça rüveyda
gölgelerin ardına sakladım kusurumu
sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
ben burda damla damla eriyip akıyorum
yine de, çiğnetemem kimseye gururumu
istenmediğim yeri sessizce terkederim
hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu
mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim.
İnsanlar sevilmek için yaratıldılar. Eşyalar ise kullanılmak için. Dünyadaki kaosun nedeni ; eşyaların sevilmeleri ve insanların kullanılmasıdır.
Desem ki
İnan bana sevgilim inan
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
gözlerine yazılmamış bir destan
Kubbesinde yitirdim zaman duygularımı,
Akşam mıdır, gece midir, sabah mıdır gözlerin?
Ruhumu baştan başa acılarla dokuyan,
Beynimi kurşunlayan silah mıdır gözlerin?
Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine
Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır.
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır.
Aşk celladından ne çıkar madem ki yar vardır.
Yoktan da vardan da ötede bir var vardır.
Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır.
Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır.
Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır.
Senden ümit kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır.
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim.
Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine
Bütün şiirlerde söylediğim sensin
Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikarsın, bellisin.
Ah Maria, niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? Niçin rüzgârlı sonbahar akşamlarında, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin?
Bir başkasının onu nasıl sevebildiği, sevmeye nasıl hakkı olduğunu bazen anlamıyorum, çünkü onu yalnızca ben o kadar yürekten ve o kadar fazla seviyorum ki, ondan başka ne bir şey tanıyor, ne bir şey biliyorum; ondan başka bir şeyim de yok zaten!”
Acı Günler
Dermanı yok dizlerimin gelemem
Her şey sende inan ki göremem
Kaderime küskün bir ömür bu
İnan senden başkasını sevemem
Kendimi zincirlere vursam nafile
Sensiz saydığım geçen bu kaçıncı kafile
Bir güneş doğsa ufkum da sensizliğime çare
Yüreğim dağılır olur pare pare
Monna Rosa
Yağmurdan sonra büyürmüş başak,
Meyvalar sabırla olgunlaşırmış.
Bir gün gözlerimin ta içine bak
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış.
Kaldırımlar
Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.
