yaşamın kenarında, peşinde, düşünde değil de içinde olmaya o kadar ihtiyacım var ki. tam ortasında ve kendi halimde. koşmadan, arada hoş kahveler demleyip, birkaç saat yürüyüp, sevdiklerimin yüzlerini izleyip tam ortada durmak. ancak o zaman adımlarımı saymayı bırakırmışım gibi.