Ezahir
@Ezahir
Ben geçiciyim.. Bunlarda gelip geçerken bıraktığım izler..
kendime ait not köşem. Lüzumsuz şeylere gerek yok!.
75 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Biraz yorgunum.
Kavgaları birikiyor insanın,
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla.
Yaşımdan yorgun,
Yaşımdan telaşlıyım bugünlerde.
- Kaç yaşındayım sahi..
Saymadım, bilmiyorum.
ErdemBayazıt
Yaşamak için kendime bir dünya inşa etmek zorundayım....
Anlıyorum ki,zalim kıyıcı bir gerçekten kurtulmanın tek çaresi,reel dünyadan kitaplar dünyasına sığınmak...
Kendimizi tanımak irfanın varabileceği en yüksek merhale..
Okur Takip Önerileri
Hayatı kocaman bir neşe, ölçüsünü şaşırmış bir kahkaha olarak yaşadığımızda mutlu olduğumuzu sanırız. O yüzden bizi eğlendirecek, ha- yatı unutturacak bir şey bulamadığımızda elimizin altındaki oyuncağa yöneliriz. Telefonlar, giderek sesi iletmekten eğ- lendirmeye doğru bir evrim geçiriyor. Yetişkin insanın da oyuncağa ihtiyacı var. İçimizin ritimlerini fark edemediğimizde, dışarıdan da bir ritim alamadığımızda canımız sıkılır. Oyuncaklar bizi oyalar.
Üzerimdeki bütün maddî örtüleri atsam benden geriye ne kalacak? Mesleğimin, toplumsal rollerimin, imgelerimin dışında kimim ben? İnebildim mi kendi cehennemime? Cennetin kokusu yokladı mı hiç ruhumu? Kelimelerin nüfuz edemediği bir 'sidretü'l-münteha'm var mı benim? Daha önemlisi, bir miracım var mı?
Vücudlarımız gibi,kimileyin ruhlarımız da çürüyor...
Oysa azar azar çürüyor vücutlarımız. Söyleyecek sözlerimiz tükeniyor. Aynı kelimelerle konuşmaktan dilimiz aşınıyor. İnandığımız ülküler politik propagandayla kirletiliyor. İnandığımız insanlar, hayatın bir yerinde bizi hayal kırıklığına uğratabiliyor.
Bir ruhtan çıkıp başka bir ruha değiyorsa, sözün anlamı var..
Geçmişin hatırası unutuşla solabildiği için, ne sevinç, ne de keder sonsuza dek hükmünü yürütebiliyor..
Maal-esef böyle çok kişi kaybettik!!..
Pek çok insan, varlığını ancak ötekinin dolayımında tanımlıyor, ötekinin övgü ve beğenisini kazanamıyorsa,kendini bir hiç sayıyor...
Roller giderek müphemleşiyor...
Dürtülerin serbest bırakıldığı,dünün günahının bugünün mübahı olduğu bir dünyada,insan da sarhoş bir gemi gibi,o limandan bu limana yalpalıyor..
Insan anlam arar.Sahici,yaşanılası bir hayat için hepimiz hayatımıza bir anlam katmak isteriz...
Iyileşmesine sırrı her çağda olduğu gibi modern çağda da bir gülümseyişte, sıcak bir sözde,anlam duygusunda gizli.Kelimelerin ve ümidin gücünde...
Geldiğimiz hâl garip değil mi!!
İnsanların öykülerini dinliyorum. Dün birbirini sevenler, bugün birbirini boğazlıyor. Dün mutlu olanlar bugün mutsuzluktan yakınıyor..