Hiç kimse hiç kimsenin çıkarından daha önemli değildi...Ve hiç kimsenin hiç kimseyle hiçbir bağı yoktu sanki...Çünki hiç ama hiç kimse, hiç kimsenin çığlığını duymuyordu.
Çepeçevre nasır tutan kalpleriyle bir HİÇLER ALEMİ Oluşturmuşlardı...Sahte dokunuşlar sahte gülüşler ve timsah gözyaşları hakimdi tüm benliklerinde.
Okur Takip Önerileri
☆
Sadece gençken yaşanabilecek türden muhteşem bir geceydi, gökyüzü pırıl pırıldı, o kadar çok yıldız vardı ki, şöyle bir bakınca insan düşünmeden edemiyordu; böylesine güzel bir gökyüzünün altında bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu?
"Beyaz Geceler"
Fyodor M. Dostoyevski