"Bu da geçer," diyebildiğiniz anda hayat sizin icin kesintiye ugramaz. "Bu da geçer," diyebildiğimizde hayatın bir ırmak gibi kimileyin usul usul, kimileyin çağıl çağıl akacağını peşinen kabulleniriz.
Kalbe dokunan olaylar bellekten silinmez, kum fırtınalarıyla üzerleri örtülse de, zamanı geldiğinde yapılacak bir duygu arkeolojisi onları gün yüzüne çıkarır.
Aşk biraz da ötekinde gördüğümüz kendi yansımamız. Bize benzeyeni, hayatı bizim hayatımıza denk düşebilecek olanı sevgili olarak daha kolay benimsiyoruz.