Kapı eşiklerinde bekledim seni.
Boynu bükük bir halde,
kollarım dizlerimde, ellerim avuçlarımda.
Bekledim seni.
Ecelin çarkına pervane olduğunu.
Nereden bilebilirdim ki.
Yine de bekledim seni.
Kimseye çaktırmadan gölge misali.
Uçurum kenarlarında,
En çıkmaz sokaklarda.
En arka mahallelerde.
Bekledim seni.
Sabah ezanı, gün ortası, gece yarısı.
Ne fark eder;
Yıllar, aylar, haftalar, günler...
Saatler, saniyeler, saliseler...
Seni beklemekle başlar günüm,
Bugün, yarınım, dünüm.
Ama seni beklemekle bitmez.
Hiçbir yarınım.
#MÜZEYYEN BOZKOYUN #