Hosseini'nin okuduğum romanları arasında sanırım en çok etkilendiğim hikayesi buydu öyle ki kitabın ortalarında okumak istemedim çabuk bitmesin diye değil okuyacaklarımı kaldırmayacağım diye biraz toparladıktan sonra kitaba devam ettim benim tahmin ettiğimden farkli bir sekilde bitti neyse ki ama çok fazla zulüm ,acı,karamsarlik ,umitsizlik dolu bir kitaptı sonunun böyle olmasi biraz olsa yasama dair ümitleri tekrar yeşertti kitap boyunca dua ettim Allah'ım sen bizim ülkemizi bu durumlara düşürme...Annelere, kadınlara, eşlere ve kız çocuklarına savaşta da barışta da zulüm ve acı pastasının en büyük dilimi ayrılıyor ne yazık ki!
