Harun
@Haarun
35 okur puanı
Mayıs 2015 tarihinde katıldı
İnsana hep bir şey bekleyerek, neredeyse semerleyip sırtına binecekmiş gibi bakmıyordu.
Ancak dürüst olmayan insanlar kendilerinden istenen şeyi yapmamak için istenmeyen ve yapılmayacak fedakârlıklardan söz ederler.
-Niçin uyuyorsun?
-Vaktin nasıl geçtiğini bilmemek için. Sen yoktun Olga. Sensiz de hayat öyle boş, öyle çekilmez oluyor ki.
Okur Takip Önerileri
Rezillik herkes tarafından paylaşılsa bile, bazıları her zaman ötekilerden daha kötü durumda olur.
İnsanların neler yapacağı ya da yapmayacağı önceden bilinmez, beklemek gerekir, zaman zaman tanımak gerekir, zaman hükmeder, zaman, kumar masasında karşımıza oturan oyuncudur ve oyunun bütün kartları onun elindedir.
Sana bağımlı yaşamaya alıştık, senin desteğinden yoksun kalmak bizim için ikinci bir körlük gibi olurdu.
Fikir değiştirmenin en kolay yolu sağlam bir umuda bel bağlamaktır.
Bir gün, bu dünyada artık yararlı hiçbir şey yapamaz hale geldiğimizi fark edersek, yaşamımıza basitçe son verecek kadar cesur olabilmeliyiz.
Bu ne biçim hayat? Hep telaş, hareket içinde yaşamak. Sakin, rahat bir mutluluğa ne zaman kavuşacağım ben?
Körler dünyasında yaşayıp gözleri görmenin ne demek olduğunu bilemezsiniz, ben bir kraliçe değilim, hayır, yalnızca dehşeti görsün diye dünyaya gelmiş bir kadınım, siz o dehşeti hissediyorsunuz, ben ise hem hissediyorum hem de görüyorum.
bütün hikâyeler evrenin yaratılış hikâyesine benzer, o anda orada kimse yoktur, kimse tanık olmamıştır ama yine de olanları herkes bilir.
Kendi kendine ilk kez, yaşamaya devam etmesi için bir neden olup olmadığını sordu. Bu sorunun yanıtını bulamadı, yanıt hep ona ihtiyaç duyulduğunda gelmez akla z çoğu kez beklemek verilebilecek tek yanıttır.
Bir hükümet vardır herhalde, dedi ilk kör, Sanmıyorum, eğer varsa da, körleri yöneteceğini ileri süren körlerden oluşmuş bir hükümet olacaktır, yani hiçliği örgütlü kılmak isteyen bir hiçlik, Bu durumda, gelecek diye bir şey yok, dedi gözü siyah bantlı yaşlı adam, Bir gelecek olup olmadığını bilmiyorum, ama şu an için önemli olan içinde bulunduğumuz şimdiki zamanı nasıl yaşayabileceğimiz, Gelecek yoksa şimdiki zaman hiçbir işe yaramaz, sanki hiç yokmuş gibi olur, İnsanlk gözleri olmadan yaşamayı başaracaktır, ama o zaman da insanlık olmaktan çıkacaktır.
Bağırsakları rahatsızlık vermediği sürece herkesin kendine özgü düşünceleri vardır, örneğin gözlerle duygular arasında doğrudan bir ilişki olup olmadığını tartışabiliriz ya da sorumluluk duygumuzun normal bir görme yetisine sahip olmamızla ilgisi bulunup bulunmadığını kendimize sorabiliriz, ama doğal ihtiyaçlarımız iyice sıkıştırdığında, duyduğumuz acı ve çektiğimiz sıkıntı, bedenimizin kaldıramayacağı kadar yoğunlaştığında, içimizdeki hayvan dışarı çıkar.
Dünya anlamını tümüyle yitirmişse gözyaşlarının bir anlamı kalır mıydı.