Bazen, gecenin güzel olduğu saatlerde uzaktan uzağa bir gülüş işitiyor, tekrar kuşkuya kapılıyorum. Ama çabucak eziyorum her şeyi, yaratılmışları ve yaradılışı, her şeyi kendi zayıflığımın ağırlığıyla eziyor ve yeniden güçleniyorum.
Okur Takip Önerileri
Özgürlüğün bir ödül ya da şampanyayla kutlanan bir nişan olmadığını bilmiyordum. Bir armağan, insanın ağzını tatlandıran bir kutu şeker olmadığını da. Hayır, tersine, bir angaryaydı o, insanın yalnız başına girişip bitkin düştüğü bir uzun mesafe koşusu.
Evet, bu dünyada savaşabilir, aşık taklidi yapabilir, insan kardeşlerinize işkence edebilir, gazetelerde boy gösterebilir ya da sadece örgü örüp komşunuzu çekiştirebilirsiniz. Ama bazı durumlarda devam etmek, yalnızca devam etmek insanüstü bir şeydir.
Önemli olan, bir düşüncenin ne kadar yeni olduğu değildir; önemli olan, onun nasıl yeni olduğudur.
Ayna ayna söyle bana, kestikçe saçlarımı bir şey değişir mi hayatımda? İleriye akan zaman, bir yolunu bulup geriye akar mı?
“Ayrılmak bir solucanın ikiye bölünmesi gibidir,”dedi, “bölündükten sonra tanımaz birbirini parçalar.”
“Bence gidenin, kalanın kucağında bir kucak kor bırakmasıdır,” dedim.
Sizi ve kendimi suda yüzen yağ damlasına benzettim. Kendine benzeyen bir damla arayan ve bir türlü suya karışamayan iki yağ damlası. Yüzüyoruz işte suda. Başıboş. Öyle parçalanmışız ki artık daha fazla parçalanmak ölmek demek. Ama yine de varız ve belli oluyoruz suyun üstünde.