Insan bazen istemeden çok sever bazı şeyleri. Bağımlılık yapar,farketmeden sizin bir parçanız olurverirler. Çekip gitmek istersin bazen,geride kalmalı dersin ama vazgeçemesin ama hayat öyle bir noktaya getirir ki kendi elinle ölüme yolcularsın. Bilerek ama asla istemeyerek kapı da bekleyen azrail e teslim edersin. Mecburiyet ne zor şeymiş. Çaresizlik ne kadar ölümcül olabiliyormuş...
En sevdiklerimiz değil midir bizi kusurumuza kabul edenler. Ya sonrasını getiremeyenler? Ahh dostalar ne zor yükümlülükleriniz varmış.
Hayatin gerçeklerinden
Mutlaka okunması gereken bir kitap
Aslında ne kadar çok birbirinize benziyoruz mecburiyet hep aynı dildeymiş
