Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
yaren
yaren
@Holychats
Cor Cordium
lisans
75 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
“Geçmişte yaşamanın güven veren bir yanı vardı…”
Bu kitap hakkında bir çok çeviri inceleme, naçiz İngilizcem ile eleştiriler okudum, bazısı ne kadar alçaltıcı ve kötüleyiciyse ötekileri bir o kadar yere göğe sığdıramıyor, ölüp bitiyordu kitaba.
Yine edebiyat sayesinde sanatın ne kadar öznel be bireysel olabildiğini görmüş oldum böylece. Kimsenin ne dediğini önemli olmamalıydı çünkü. Tek mühim
Bu kitap hakkında ne söylesem, doğru olur bilemiyorum. Emin olabildiğim bir fikrim olduğundan dahi emin değilim zira.
Çok ilginç bir üslup ile kaleme alınmış, içeriği itibari ile ise pek ilginç olmayan bir kitap. Alışıldık bir konu anlatıyor Sally Rooney bize, hiyerarşik lise ortamında ötekileştirilen genç bir kadın ve gözler önünde, basamakların tepesindeki iyi çocuk…
Buraya kadar sıkıntı yok, açıkçası insanların okudukları bir takım yapıtları klişe olarak nitelendirmesini anlamıyorum. Tarih boyunca edebiyatta süregelen bir durumdur çünkü bu. Klasisizm akımı doğar, yazarlar benzer konuları işler, ardından Romantizm çıkar yine aynı mesajlar yazılır aktarılır okuyucuya. Mesele bu olmamalı. Önemli olan ne anlattığı değil nasıl anlattığı da olmalı, değil mi?
Yazar bu konuda özgün bir iş başarmış fikrimce, çok farklı bir dil. Tamamen yer mekan betimlemesinden soyutlanmış bir anlatım, öyle işte. Dersiniz ki, okudun da ne oldu? Bilmiyorum. Sanırım bilmeme de gerek yok. Yine edebiyatın tek amacı bu olmamalı çünkü. (Bunu hiç okumasam da olurdu diyen dostlara istinaden yazmak istedim.)
Yine de yazarın duygu yönünden fazlaca sönük kaldığı yadsınamaz bir gerçek olsa da, ben sanki en başta niyeti zaten buymuş gibi hissettim. Bambaşka bir bakış açısıyla anlatılan, romantizm ve dostluğun iç içe geçtiği, ilişkilerde bireylerin iç dünyasına da ışık tutan bir hikaye. Sonuç olarak merak ediyorsanız buyurun okuyun derim sizden bir şey eksiltmeyeceği kesin :) Olmadı dizisini izleyebilirsiniz. Farklılıklara ilgi duyan bir kişilik olarak ben sevdim diyorum, neticede hayatın her anı gibi yeni bir deneyimdi.
“Oh, aşk!” dedi kız, sesi titriyor, gözleri parlıyordu. “Aşk iki iken bir olmaktır. Bir erkekle bir kadının birbirine karışıp bir meleğe dönüşmesi... Aşk, cennet demektir.” Tüm bu Paris, Point Zero (Point zéro des routes de France) aşk çağrışımları bir şekilde aklıma Notre Dame’ın Kaburundan bu alıntıyı getirdi. İyi ki muhterem Victor Hugo bu romanı yazmış da mühim katedrali yıkımdan kurtarmış. Eğer varlığını korumasaydı ne öykülerden, ne duygulardan yoksun kalırdı insan diye düşünüyor, en yakın zamanda gitmeyi umut ediyoruz… Bekle beni point zero!
Pekâlâ, Stephanie Hanımefendi’ye tebriklerimi sunuyorum. Duygularımıza nasıl hitap etmesi gerektiğini iyi biliyor, her seferinde bizi yumuşak karnımızdan vuruyor. Güzel kurgu, çok sevimli bir aşk, güzel mekan tasvirleri… Çerezlik bir aşk romanına daha ne gerek bilemiyorum. Keyifsizliğe, reading slump olsun her şeye reçete olabilir. Siz de akıcı vakit geçirmelik gençlik/romens seviyor iseniz bayıla bayıla okursunuz.
İyi geceler 1000k ailesi!
Okur Takip Önerileri
·
Puan vermedi
Bu sefer, edebiyat konuşmak yerine bir diziden bahsedeceğim, kalbime olabileceği kadar dokunmuş, en hüzünlü hallerimde bana bir çikolata gibi sevinç katan, nam-ı diğer ‘Glee’.
Şunu söyleyerekten bir başlangıç yapmak istiyorum, iyi olmaya çabaladığımız miktar kadar iyi olduğumuza inanmama rağmen, ön-yargı problemiyle baş eden biriyim, her
Ozzy Osbourne’un Mr. Crowley şarkısı eşliğinde okunması tavsiye olunur...
Bir kitap okudum hayatım değiş... Şaka. Bu kitap bir çok kitap gibi hayat değiştiren bir kitap değil :) fakat şahsi olarak hayat değiştirici bir kitabın var olduğuna esasen inanmıyorum. İnsanın yaşamını ya da dünyayı görüşünü değiştirebilecek tek şey yine bizzat kendisidir. Okuduklarınız, gördükleriniz aracıdır sadece. Bu kitap da öyle, aynı zamanda oldukça farklı bir dili var. Yorumlamaya tamamen açık.
Aleister Crowley pek çoklarına göre sahte bir peygamber hatta bir şarlatanken, belirli bir kesim için ise bir yol göstericiydi. Kurduğu Thelema diniyle müritler toplayan yazar, sıradışı büyü öğretileri ve dini ritüelleriyle yaşamış en büyük okültistler arasında kendine yer buldu. Kim olup olmadığı yine kişinin doğa görüşünde saklı kısaca. Sizin için bir okültist bir peygamber olabilir, yine sadece bir yazar, ilginç bir yaşam sürmüş hepimiz kadar basit bir adam da olabilir.
Fakat yine de bu üç bölümden oluşan bir kitapta bize sunduğu bir misyonu var. Bu misyon tarihe baktığınızda bizi sınırlar altında tutan, sesimizi kesen, komşularımızın kapısına işaret koymamıza neden olan din öğretilerine karşı, özellikle kitapta “kölelik dini” olarak nitelendirilen Hristiyan öğretisini kaldırmak, on emir yerine tek bir emiri esas kılmaktı: “İraden neyse onu kıl olmalı Yasa’nın tümü.” Şahsen kendisi bu sözlerin ona değil, Aiwass adındaki kutsal bir varlık tarafından söylendiğini dile getirmiş. Artık kendi sözleri midir? Bir havadis midir? O cevap herkesin kendisine ait. Sözlerine kulak verecek olursak... Neden olmasın, neden kendi irademiz neyse onu kılmayalım?
Kitabı ilk bitirdiğimde duygu ve düşüncelerimin yoğunluğundan dolayı hakkında yazı kaleme almayı ertelemiştim, böylece araya vakit girmiş ve yapılacak bir şey daha unutulmuş oldu :)
Belirlediğim bir yazarın eserlerini okuyacağım zaman yazarın daha az ilgi görmüş eserlerini okumaktan başlamak gibi bir huyum var, bu şekilde kitapların daha az
·
Puan vermedi
Ursula Le Guin’in Yerdeniz serisi önce bir üçleme olarak planlanmış fakat Le Guin’in “düşlemeyi bırakmadığı bir düşü” olan seri altı kitaba ulaşmış. Bir çoğumuzun yapamadığını yapıp düşlerinden vazgeçmeyen Ursula‘ya bu öykü için minnettarım.
Çevik Atmaca, namı diğer Ged’in {kimseye söylemeyiniz!} öyküsü...
Ged henüz çocuk iken sahip olduğu
Robert Jordan’ın hayal dünyasıyla bu şekilde tanışmak harikaydı benim için, çok zekice ve ustalıkla kurgulanmış eksik noktası olmayan bir evrene adım attığım fikrindeyim, ki bu aslında serinin ilk kitabı olsa bile. Epik fantazya okuyucuları için harika fakat henüz bu türe yeni adım atan biri iseniz zorlanabilme ihtimaliniz var.
