İnceleme başlığı altında yazdığım için özür dilerim ama inceleme yazmak kolay bir iş değildir. Bunun için yeteri kadar vaktim olmadığı için alıntılar yapacağım.
"Kişi yalnız yaşayınca anlatmak denen şeyin bile ne olduğunu artık bilemez hale geliyor. Değil olanlar, olması mümkünler bile dostlarla birlikte yitip gidiyor. Olaylar da öyle değil mi? Kendi hallerinde akıp gidiyorlar. Birdenbire konuşan, sonra çekip giden insanlar beliriyor , kişi başı sonu olmayan öykülere dalıyor; gördüklerine ve duyduklarına tanıklık edecek olsa pek kötü, iğrenç bir tanıklık olurdu bu."
"Bu kıvançlı akıllı sesler ortasında yapayalnız biriyim. Bütün bu insanlar birbirlerine açılmakla, aynı fikirde olmanın verdiği mutluluğu bölüşmekle geçiriyorlar zamanlarını. Anlamıyorum Tanrım, hepsi birden aynı şeyleri düşünmeye neden bu denli önem veriyorlar? Balık gözlü, içe dönük görünen, uzlaşamayacakları bir insan geçmeye görsün aralarından, başları çevriliyor hemen."
