"Ya Rab, sen kimsesizlerin sahibi, mazlumların sığınağısın, bizlere rahmet, merhamet ve nusret eyle. Sen bizim Mevlamızsın, zalimlere karşı bize yardım eyle. Şu mübarek gün ve geceler hürmetine, ilk kıblemiz Mescid-i Aksa'yı ve Peygamberler şehri Kudüs'ü zalimlerin işgalinden kurtar Allah'ım. Ya Rab. Miracın basamağı Mescid-i Aksa'yı korumayı bu uğurda mücadele etmeyi yeryüzündeki bütün Müslümanlara ve bizlere nasip eyle Allah'ım. Evlerinden yurtlarından kovulan, öz vatanlarında garip kalan mazlum bütün Müslümanlara kurtuluşlar nasip eyle Allah'ım. Mazlumların umudu, gariplerin yurdu cennet vatanımızı ve aziz milletimizi her türlü tehlikeden koru Allah'ım."😞
Hayatinizda gereksiz insanları cikardiğinizda. Kisa bir sure sonra aslinda bu kadar kendini yiprattigina degmedigini ve aslinda Allah tafafindan hayatina mal olucak bir karar almaktan son anda korundugu hissi geliyo. Sonra diyosun ki I’m not heartbroken I’m saved by Allah!
Bazen bırakmak lazım. Düşünmemek, çaba harcamamak. Düpedüz yaşamak işte. Bir şey uğruna ne kadar çaba harcarsan sonunda kaybediyorsun. Ve bazen savaşmamak lazım hiçbir şey için. Gelişi güzel yaşamak lazım hayatı. Olmuyorsa olmasın. En azından yorulmayız, kaybetmeyiz.
Okur Takip Önerileri
Mental olarak o kadar yoruldum ki dümdüz bir sakinlik istiyorum. Yıkıcı kavgaları değil konuşabilmeyi, gürültülü eğlenceleri değil de sevdiklerimle kendi halimizde oturup sohbet edebilmeyi istiyorum. Kimsenin kimseyi şüpheye düşürmediği sırt sırta verilen küçük çevreli bir hayat.
Ben kimsenin bile isteye bir lafımla bile olsa enerjisini düşürmüyorum, kafasında bir soru işareti olmuyorum, gülen yüzünü soldurmuyorum, hayatında anlık da olsa bir karartı olmuyorum, günlük enerjisinden çalmıyorum. İnsanlar tüm bunları nasıl kendine hak bulabiliyor.