αβτσρ τβσεй уλыδkи
@Kitabseven
Saqi! Dolanım başına, mey camını gəzdir,
Sərməst olum, başıma meyxanə dolansın.
Ol zülfə könül vermə, deyirlər mənə, əl çək,
Onsuz necə bəs bu dili-divanə dolansın?
İtfaiyeci
Naftalan, Azerbaijan
2 Temmuz
65 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hayat bir peri masalı değildi
İlkokuldayken Mammie bana, her yeni sabahın Tanrıdan gelen açılmamış bir hediye olduğunu söylerdi.
Okur Takip Önerileri
Gerçekler hakkında konuşmak, bir
barajın kapağını açmak gibiydi. Suyun barajın gerisinde kabardığını hissediyordu ve eninde sonunda taşacağını biliyordu. Şimdilik nehirler, akıntılar, sel suları sadece içindeydi
ve tek başına yüzüyordu.
SPOİLER ALERT!!!
SPOİLER ALERT!!!
SPOİLER ALERT!!!
Və nəhayət mənim üçün dəyərli kitabı oxuyub bitirdim. Kitabda Kazan tatarları və onlarla eyni taleləri bölüşən fərqli qəbildən olan insanların yaşadıqları təsvir olunur. Züleyxa adlı qadının sürgün həyatı və sonra həyatında baş verəcək anıları və s. Çətinliklər, əzab - əziyyət, onunçün həqiqətən mələk sayılacaq doktor Leybenin ona şans əsəri rast olması və daha nələr nələr. Bu əsərdə zülm, qayğı, sevgi, nifrət, ehtiras, xəbislik və s. Məni nədənsə o yerlər özünə çəkdi. Bilmirəm mən nə vaxtsa ora gedə biləcəyəmmi, amma ən azından təsvir olunan qədər cəlbedicidir. Həqiqətən də bu kitabı oxuyub bitirməyə dəyərdi. Zövq aldım və oxumayanlara da tövsiyə edirəm.
Züleyxa Gözlərini Açır
«Qəlbi biliyə necə açmaq olar? - deyə Züleyxa öz - özünə düşünür. - Axı qəlb idrakın, şüurun yox, hisslərin məskənidir.»
Fikirlər çay deyil, bəndləyəsən: qoy axsın özü üçün.
Burada hər addımda bəsit, adi də olsa, özünə görə müdrik, hətta
ədalətli bir ölüm gizlənirdi. Yarpaqlar ağaclardan tökülüb, torpaqla
çürüyür, ağır ayı pəncəsi altında budaqlar, kollar sınıb quruyur, otlar
marallara, maralların özü isə canavar sürüsünə yem olurdu. Ölüm
həyatla sıx, ayrılmaz şəkildə kəsişdiyindən qorxulu deyildi. Hətta
meşədə həmişə həyat qalib gəlirdi. Payızda püskürən torflu yanğınlara qışın nə qədər sərt və soyuq keçməsinə, ac yırtıcıların hər necə azğınlaşmasına baxmayaraq, Züleyxa baharın yenidən gələcəyinə,
ağacların tər yaşıllığa boyanacağına, ipək otların ölmüş, yanmış torpaqda cücərəcəyinə, heyvanların artıb çoxalacağına əmindi. Bu üzdən də ovçuluq etməsini qatillik sanmırdı. Əksinə, özünü o böyük və güclü aləmin bir parçası, yaşıl iynəyarpaqlılar ümmanının bir damlası hesab edirdi.
"Həqiqət yalnız mövcud olandır. Yalnız mövcud olan."
Züleyxa həyatı boyunca «mən, mənəm» sözlərini həbsxanada ol-
duğu bir ay ərzində təkrarladığı qədər söyləməmişdi. Ədəb yaraşıqdır-namuslu qadının yerli-yersiz «mənəm-mənəm»> eləməsi doğru deyil. Hətta tatar dili çox qəribə quruluşa malikdir, insan ömrü boyunca bir dəfə də olsun «mən» kəlməsini işlətmədən də ötüşə bilər. Yəni, insan özü haqqında hansı zamanda danışırsa-danışsın,
fel lazımi formaya düşüb, sonluğu dəyişir və nəticədə «mən» kimi
əhəmiyyətsiz, lovğa sözə ehtiyac qalmır. Rus dilində isə elə deyil,
burada hər kǝs addımbaşı «mən», «mənǝ», «mənim» deməyə can
atır.