ludmilla.
@Lacin_
İstanbul
122 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
hiç tatmadığım bir meyvenin sancısını çekiyordum
dut ağacı dutu uyuyordu, gece gecesini, bizse birbirimizi uyuyorduk..
Bir
iki yılda bir (bize gösterdiği fotoğraflardan anladığım kadarıyla) bir güneş saatiyle birkaç meşeyi ziyaret etmek üzere
lngiltere'ye giderdi.
Okur Takip Önerileri
Öğleden sonraları sandalyelerden
birini kapının yanma çıkarır, olanca ciddiyetiyle matesini
hazırlar, gözlerini bitişikteki çok katlı yapının asmalarla örtülü duvarına dikerek içerdi.
Birden, şair .Lugones'in deyişiyle, 'artık
çok geç kaldığını anlayanların' korkusuna kapıldım.
Ne var ki resim yapmanın kendisi onu resimle kazanılacak
ünden daha çok ilgilendiriyordu, onun için de çalışmayı
sürdürdü. Sanat da bu olaya aldırış etmeksizin sürdü gitti.
buustaların üslubu onda, anadilinin, düşüncelerini ya da duygularını dile getirmekten çok, çene yarıştırmaya yarayacağı
kuşkusunu pekiştirdi.
Clara Glencairn de Figueroa yapılı, uzun boylu bir kadındı, ateş kırmızısı saçları vardı. Entelektüel olmaktan çok
anlayış sahibiydi, esprili değildi, ama başkalarının -hatta
başka kadınların- mizah duygusunu değerlendirmesini bilirdi. Tek tutkusu konuk ağırlamaktı. Farklılıklar hoşuna
giderdi; belki o kadar çok yolculuk etmesinin nedeni de
buydu.
evlenmemişlerin ve boşanmışların hayatlarıyla kendi hayatlarını karşılaştırıyor, garın önünde sırt çantasıyla yere oturmuş, kutudan sakin sakin süt içen genç gezgin kadına mahzun bakışlar atıyorlardı.
ayrılık, yitirmeyi sindirmekten çok tüylerin okşandığı yönden katılmaktı ötekilere.
"mükemmeli bir kenara koyup has olana gayret etmeli "
bilinmek, varlığın üstünde tüten buğuyu kaybetmektir