ludmilla.
@Lacin_
İstanbul
122 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
ludmilla. tekrar paylaştı.
Albay Aureliano Buendia, otuz iki silahlı ayaklanma düzenledi, hepsinde de yenildi. On yedi ayrı kadından on yedi erkek çocuğu oldu ve en büyükleri otuz beşine gelmeden, bir gecede on yedisi de öldürüldü. Kendisi on dört suikast girişiminden, yetmiş üç pusudan ve bir idam mangasının elinden sağ çıktı. Koca bir beygirin nallarını dikecek güçte strikninli kahve içip yine postu kurtardı. Cumhurbaşkanlığının verdiği liyakat nişanını kabul etmedi. Devrimci güçlerin başkomutanlığına yükseldi, ünü bir sınırdan ötekine bütün ülkeyi tuttu, hükümetin en çok korktuğu kişi oldu ve hiçbir zaman resminin çekilmesine izin vermedi.
- Gabriel Garcia Marquez / Yüzyıllık Yalnızlık ( sayfa:94)
- Gabriel Garcia Marquez / Yüzyıllık Yalnızlık ( sayfa:94)
kitabın ilk cümlesi.bir serinlik olup yanaşır ruhuma.
"Albay Aureliano Buendia, yıllar sonra idam mangasının karşısına dikildiğinde, babasının onu buzu keşfetmeye götürdüğü o çok uzaklarda kalmış ikindi vaktini anımsayacaktı."
Sayfa 2Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
içimizde parlamayı bekleyen hakikat kristali.
" Bir hakikat kendini ona açmadan, o asla önyargının patikalarında yürümeye kalkmazdı.Çift kanatlı kapı kendisi için çalınmaya başladığında küçük kız hiçbir beklentisi olmadan oturdu perdenin gerisine.Bu haliyle simurga varmak için yollara düşen saf kuşlara benziyordu. neyi aradığını perdenin öte yüzünde bekleyenler söyleyecekti ona bu oturuş öyle uzun sürdü,öyle uzun sürdü ki bütün Kent onu konuşur oldu.Merak talipleri,talipler cümleleri çoğalttı.Her cümle onun içinde zaten parça parça var olan hakikat kristalinin bir dilimini parlatıyor,ancak bu parçaları bütünleştirecek tek bir cümleyi bulamıyordu bir türlü. günler ve aylar geçti.böylelikle küçük kız hayatın,ölümün, zamanın ve mevsimlerin hallerini öğrendi.şehvetin kıyısından aşağılara yuvarlanan erdemle yüzleşti erdemin arkasına gizlenmiş şehvetin sabırsızlığını hissetti. insan çok, dünya büyük hayat bir muammaydı."
Sayfa 54Kitabı okudu
haydi itiraf edelim, hepimiz bulutlar içinde yüzerken pat diye tosladığımız gerçeklere sahibiz.
''cehenneme kadar bu mereti ancak avucunda tutarsan sahibi olursun diyordu o,bir daha adı sanı duyulmayan o serüvenciye gösterdiği misketi anımsayarak, yeni kalkınma hamlesinden gurur duyuyordu gerçekte , en ufak ayrıntıyı bile sesiyle, bedeniyle bizzat yönetiyordu, yönetimin ilk yıllarındaki gibi bataklıklarda, başında avcı şapkası, ayağında çizmelerle dolaşıyordu kendisini yapayalnız gördüğü boğulmuş adam düşlerindeki kentten bambaşka bir kent yaratılacak burada, şanına uygun bir kent;şu evleri lütfen kaldırın ,diyordu mühendislerine şuraya yerleştirin de ayak altında durmasın onlar da yerleştirdiler şu kuleyi 3 metre kadar yükseltin de halk uzak denizlerdeki gemileri görebilsin ,yükselttiler ,lütfen şu ırmağın yatağını değiştirin, değiştirdiler ,yanılgılara düşmeden ,yürekliliği hiç elden bırakmadan bağlanmıştı bu kalkınma hamlesine, o heyecanla günlük devlet işlerinden öylesine uzak kalmıştı ki çocuklar sorunu ortaya atıldığında pat diye ansızın toslayıverdi gerçeğe, dalgın bir yaver ağzından kaçırmıştı ,yüzdüğü buluttan aşağılara uzanıp hangi çocuklar diye sordu general, bizim çocuklar efendim,iyi ama hangileri Allah kahretsin ;o güne kadar Milli Piyango'da çekim işlemini yürüten çocukların ordunun elinde olduğunu kendisinden gizlemişlerdi."
Sayfa 90Kitabı okudu
General bir gece uykusunun arasında yoksullar kraliçesi manuela sanchez'in hayalini görür, elinde parlak bir gül tutmaktadır, general şöyle haykırır: söndürün şu gülü! Kızın kendisini öldüreceğini düşünür. gece lambasının ışığını yakmaya benzer bir kolaylıkla tüm halkı erkenden uyandırır.korkmuştur çünkü.halkın ensesinde boza pişirmeye iki saat daha erken başlar.
Generalin içine düştüğü korku, şu mısralarla aynı kuyudan çıkmış gibi geldi:
"ve cellat uyandı yatağında bir gece tanrım dedi bu ne zor bilmece öldükçe çoğalıyor adamlar ben tükenmekteyim öldürdükçe".
Sayfa 60 - Can yayınlarıKitabı okudu
ludmilla. tekrar paylaştı.
"Zamanın da bir kokusu vardır; dün senin karanlıkta hissettiğin koku zamanın kokusuydu. O koku, ancak bir şehir batmaya başlayınca duyulur..."
Sayfa 40Kitabı okudu