21
@Mahnovscina21
89 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Emek de satın alınan ve satılan, miktarı azalan ya da artan
diğer tüm eşya gibi bir doğal fiyata bir de piyasa fiyatına
sahiptir. Emeğin doğal fiyatı, emekçilerin soylarını bir artma
ya da azalma olmaksızın korumaları ve sürdürmeleri için
gerekli fiyattır.
Emekçilerin sayısını koruyabilmek için gereken güç,
emekçinin kendisini ve ailesini geçindirebilme gücü, onun
ücret olarak aldığı paranın miktarına değil, o parayla satın
alabileceği besin, zorunlu tüketim maddesi ve alıştığı rahatlık
düzeyini karşılayacak eşya miktarına bağlıdır. Bu yüzden,
emeğin doğal fiyatı, emekçinin kendisini ve ailesini
geçindirmesi için gereken besin, ihtiyaç maddesi ve keyif
eşyası fiyatı tarafından belirlenir. Besin ve temel ihtiyaç
maddelerinin fiyatı yükselirse emeğin doğal fiyatı da yükselir,
düşerse emeğin doğal fiyatı da düşer.
Toplum ilerledikçe emeğin doğal fiyatı da yükselme eğilimi
göstermiştir, çünkü söz konusu doğal fiyatı belirleyen ana
mallardan biri, üretilmesi giderek zorlaştığı için
pahalanmaktadır. Bununla birlikte, tarımdaki iyileşmeler, yeni
piyasaların keşfi ve bu piyasalardan temel besin ürünlerinin
ithali, temel tüketim maddelerinin fiyatının yükselmesi
eğilimine geçici bir karşı güç oluşturmakta, hatta bunların
doğal fiyatının düşmesine bile neden olabilmektedir;
dolayısıyla aynı nedenler, emeğin doğal fiyatı üzerinde de
aynı etkileri gösterecektir.
Bir üretici,
her zaman piyasada dolaşan sermayenin bir parçasını da
elinde bulundurur; bu parça ise, o üreticinin mallarına olan
talebin etkinliğine bağlı olarak büyür ya da küçülür. İpeklilere
olan talep yükselir de kumaşa olan talep düşerse, kumaş
imalatçısı tüm sermayesini kumaştan çekip ipekli imalatına
girecek değildir; işçilerinden bir kısmını çıkarır, bankerlerden
ve paralı insanlardan borç talep etmeyi keser; bu sırada ipekli
imalatında ise durum tam tersidir: İpekli imalatçısı daha fazla
işçi çalıştırmak ister ve dolayısıyla borçlanma gereksinmesi
artar; daha fazla borçlanır, böylece de imalatçılardan birinin
olağan mesleğini terk etmesine gerek kalmadan, bir
işkolundan öbürüne sermaye aktarımı gerçekleşmiş olur.
Sayfa 98Kitabı okudu
''Avcılardan oluşan bir ulus içerisinde bir kunduzun
öldürülmesi, çok zaman bir alageyiğin öldürülmesi için
gerekli emeğin iki katına mal oluyorsa, bir kunduz tabii iki
alageyikle değişilecek ya da iki alageyik değerinde olacaktır.
Çoğu zaman iki günlük veya iki saatlik emeğin ürünü olan
şeyin, çoğu zaman bir günlük ya da bir saatlik emeğin ürünü
olan şeyin iki katı etmesi, doğaldır.''
(Adam Smith)
Sayfa 38Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Önsöz
Yeryüzünün tüm ürünleri, dünya üzerinde emek, makine ve
sermayenin bir arada kullanılması sonucu elde edilen her şey,
toplumdaki üç sınıf arasında bölüşülür; bu üç sınıf, toprağın
maliki, toprağı ekmede gereken mal mevcudu ya da
sermayenin sahibi, son olarak da çalışmalarıyla toprağı
işleyen emekçiler olarak adlandırılır.
Sayfa 21Kitabı okudu
Belirli bir toplumsal aşamada erdemli sayılan bir eylem, başka bir aşamada erdemsizliğe örnek olarak gösterilebilir, ya da yüzyıllardır kınanan bir davranış birdenbire herkes tarafından benimsenebilir.
Sayfa 22Kitabı okudu
İnsanlık tarihini değiştiren devrim dönemleri hakkında Marx şunları söylemiştir: ''Nasıl ki bir kişi hakkında tüm değerlendirmemizi, bu kişinin kendisi hakkındaki fikirlerine, sözlerine dayanak yapamazsak, devrim dönemlerini de kendi iddialarıyla değerlendiremez, yargılayamayız.'' Demek ki, devrimlere önderlik eden kişiler, bilinçli ya da bilinçsiz olarak, insanlık, kardeşlik, eşitlik gibi soyut kavramlar uğruna mücadele ettiklerini söyleyebilirler. Oysa, devrim dönemlerinin tam olarak kavranabilmesi için bu gibi sözlere değil, sınıflar arası egemenlik savaşına, yani dinamik bir sınıfın bütün engellere rağmen egemenliği eski egemen sınıflardan nasıl koparıp aldığına dikkat etmek gerekir. Devrimler, ancak sınıf kavgası açısından bakıldığında anlam ve değer kazanabilirler.
Sayfa 20 - Yordam kitapKitabı okudu
İdealist diyalektikçi hareket kavramında bir çelişki olduğu için cisimlerin hareket ettiğine inanılır. Materyalist diyalektikçi tersini söyler: Şeylerin gerçek hareketi esastır ve kavram içinde oluşan çelişkiler de bu gerçek hareketten türetilmiştir.
Sayfa 69 - Yordam KitapKitabı okudu
İnsanların geçimlerini kazanma tarzları toplumsal hayatın tüm diğer alanlarını belirler; anlayışları veya '' toplumsal bilinci'' belirler. Başka bir deyişle, maddi toplumsal hayat düşünce hayatı belirler, hatta Marksist bir ifade kullanmak gerekirse toplumsal varlık toplumsal bilinci belirler.
Sayfa 135 - Yordam KitapKitabı okudu
Asalak CEO'lar
Genellikle büyük şirketlerin sahipleri olan kimselerin yönetim ve işletme ile ya hiç ilişkileri yoktur, ya da olsa bile çok azdır. Üretim araçları mülkiyet sahipliğinin, bir zamanlar bir işlevi vardı, şimdi ise işi sadece asalaklıktır. Bir sınıf olarak kapitalistlerin artık hiç gereği yok. Bunları toptan götürüp Ay'a bıraksak, üretim bir dakika bile aksamaz.
Sayfa 64 - yordam kitapKitabı okudu
Emekçi'nin çalışma saati üzerine
İşçi işgücünü, işgünün(sekiz saattir diyelim) bütünü için satar. Şimdi, varsayalım ki, işçiye verilen ücretin değerini üretmek için gerekli zaman dört saattir. İşçi dört saat çalıştıktan sonra işini bırakıp evine gitmez. Asla böyle birşey olmaz. Onu, sekiz saat çalıştırmak için kiralamışlardır. Bu yüzden geriye kalan dört saatte de çalışmaya devam eder. İşçi bu ikinci dört saatte kendisi için değil fakat işverini için çalışır. Emeğin yarısı karşılığı ödenmiş emektir; öteki yarısı, karşılığı ödenmemiş emektir. İşverenin kar kaynağı, karşılığı ödenmemiş emektir.
Sayfa 23 - yordam kitapKitabı okudu
Gerçekte, kendinden büyüklerin ortalığı kırıp geçirmesinden sürekli korku içinde bulunan talihsiz
ülkelerde, insanlar, mal mevcutlarının büyük bir kısmını, her zaman başlarında dolaştığını sandıkları
felaketlerden biri beliriverince güvenilir bir yere götürebilmek üzere el altında bulundurmak için,
çokluk, gömüp saklarlar. Bu, Türkiye'de, Hindistan'da, sanırım öteki Asya devletlerinin çoğunda,
herkesin yaptığı, olağan işlerdenmiş.
İşçiler, elden geldiğince çok almak; ustalar ise elden geldiğince
az vermek isterler. Birinciler, emek ücretini artırmak; ikinciler ise bunu indirmek için, kendi
aralarında birleşmeye yatkındırlar.
Bununla birlikte, genel olarak, tartışmada iki taraftan hangisinin üstün çıkıp şartlarını ötekine ister
istemez kabul ettirebileceğini önceden kestirmek güç değildir. Ustalar sayıca az olduklarından,
aralarında çok daha kolay birleşebilirler. Sonra kanun, onların bir araya gelmelerine izin verir yahut
hiç değilse, onlara bu birleşmeleri yasak etmez. Oysa, işçilerinkini yasak eder. İşin fiyatını indirmek
üzere birleşmeye karşı parlamento kararlarımız yoktur. Ama, bunu yükselteceklere karşı pek çok
kanun vardır.
Toprak özel mülk olur olmaz, mal sahibi, işçinin orada yetiştirebildiği veya devşirebildiği
mahsulün hemen hepsinden pay ister. Toprak üzerinde kullanılan emeğin ürününden ilk kırpılan, mülk
sahibinin rantıdır.
Hem gereç satın almaya hem yaptığını pazara götürünceye dek geçinmeye yetecek mal mevcudu bulunan bağımsız bir zanaatçı, bir usta, emrinde çalışan gündelikçinin ücretlerini de, gündelikçinin yaptığını satmakla o ustanın elde edeceği kârı da kazanmış olur. Bununla birlikte, o sanat adamının
bütün kazancına çoğu zaman kâr denir. Burada da, ücretle kâr birbirine karıştırılmış olur.
Gelirini, kendisine ait akçe ile sağlayan bir kimse, bu geliri ya emeğinden ya mal mevcudundan ya toprağından elde eder. Emekten elde edilen gelire, ücret denir. Yöneten ya da kullanan bir kimsenin mal mevcudundan elde ettiği gelire kâr adı verilir. Kendi kullanmayıp bunu bir başkasına ödünç veren kimsenin elde ettiğine faiz veya rıbıh denir. Bu, borç alanın, ödünç verene, paranın
kullanılması ile eline geçen kâr etme fırsatı için ödediği karşılıktır.