Türklerde bu adsızlık bir “ad”dı. Adsız, adını kendi yapmakla övünürdü. Türkiye’de batı manasıyla asaletin olmayışı ve ünlü hükümdar soylarının bile saltanatlarının çöküşüyle beraber kayboluşu,halk kalabalığı denilen hazineyi zenginleştiriyordu.kendine güvenenlere, bu hazineden sivrilmek yolunu açık bırakmak bakımından belki daha iyi oluyordu