Amma sevən və sevilən bir qadın kimi tərk edirdi dünyanı. O, kiminsə dostu idi, rəfiqəsi, sirdaşı idi. Ana idi. Nəsə bir xatirə qalacaq ondan. Xatırlayacaqlar onu.
Bu, qanunsuz başlamış həyatın qanuni sonu idi.
Nana bir dəfə demişdi ki, hər bir qar dənəciyi dünyada dərd çəkən bir qadının ahıdır. Bu ahlar göyə qalxıb buluda çevrilir, sonra da beləcə xırda zərrələrə bölünüb yer üzünə qayıdır.