Belki birgün gelirsin
Yollarımız karşılaşır
Seni görmek bir ümittir
Bilmek görmek herşey
Anlatır seni her zaman
Ben karışan yollarımı
Sende tamamlarım en doğruya
Bir fincan kahve içsek
Ben bir mermer oymacısıyım delsem delsem bir türlü şekili yapamıyorum çünkü ortaya ruhu çıkarmak istiyorum
Ruh bir sır o sırra ermeden onu nasıl bileyim
Herşeye malik değilim bildiğim şey hiçbir şeyi bilmeyen olmak
Beni bulmaya çalışma çünkü ben ruhu üfürülmüş biriyim onu bulmaya çalış o zaman zaten beni bulursun
Kara deliği merak ediyorum ne derdi vardı da herşeyi bu kadar yutabiliyor
Bana sorular sorsalar bilmiyorum derim çünkü yalnızlık nedir biliyorum fakat yalnızın kim olduğunu tam bilmiyorum
Yüce yıllar boyu ben birşeyler yapmaya çalıştım yapmaya çalıştığım sadece topraktaki taşı kaldırmakmış
Kimseyi kimseyle karıştırma
Bir bulut olur çöker üzerine
Sen seni bulamaz iken
Yağmurlarla seni öğretir
Rahmettir güçtür bil
Seni yalnızlık sarayından çıkardı
Güneşi gördün de ağladın
Şaşkınlığın parıltının çarpmasıydı
Bulamadığın soruların cevaplarını
Sorunun soru olup olmadığını sorgula
Belki umut edilen o sorular değil gerçek bir
Ben buraya birşeyler yazmak istiyorum
Nasıl oluyor da insan bu kadar mükemmel yaratılmışken hata yapıyor ve vicdanlı ise azabını çekip insan kalmaya çalışıyor. Bu bazen çok zor bir durum yani içe tasannu karışınca mı oluyor? Yalnız kalınca nasıl ve neden gam kasvet çöker de insan bir anda kafasında hayaller kurar o duygudan kurtulmak ister fakat o fikirlere dokunmayınca güzel. Farklı olmak, yalnızlığı sevdiğini farkedersen mi güzel. Bilerek değil gerçekten çok yorulur bazen bilerek çok yorulur insan en ağırı kalbinin sancıları
Ben neden yalnızım
Şu cevap belki doğrudur
Mutlak Yalnız seni seviyordur belki