Sabitlenmiş gönderi
"ben uçmak isteyip de uçamayan bir kuş gibiydim"
Acı çekenler başkalarının acı çektiğini hissederler.
Okur Takip Önerileri
Yavaş yavaş dünyayı olduğu gibi görmeyi öğreniyordum...
Tüm hayatımı toplumdan korkarak, onu güçlü, ürkütücü ve korkutucu bir şey olarak hayal ederek yaşamıştım.
Ah, insanlar birbirleri hakkında en temel şeyleri bile bilmiyorlar.
Bir aptal bile nerede durması gerektiğini bilir.
İnsan denen varlık o kadar kolay bir şekilde, bir çırpıda değişebilir ve utanç verici, hayır, gülünç derecede korkunç bir değişim geçirirdi.
Gerçek korkak mutluluktan bile korkar.
İnsanları güldürdüğü sürece ne olduğu fark etmeksizin her şeyi yapabilirdim. Onları güldürebilirsem, onların 'hayatlarına' gerçekten uymamamı önemsemezler diye düşündüm.
Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum...
İnsan yaşamı denen mefkum hakkında hiçbir fikrim yok.
Cesaretin yaşla değil, hakiki bir ruha sahip olmakla ilgili olduğunu öğrendim.
Çocuklar biri diğerinin yerine geçecek tahıl çuvalları değildir.
Bir engereğe avucunuzdan yemek yemeyi öğretebilirsiniz ama ısırma arzusunu içinden söküp alamazsınız.