Elif Eylül
@NejNej
herkes bir şeye karşı
küçük hanım, yatağında, uykuda
rüyalarına karşı
230 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
“Bırakın kanım kaynayarak geçsin ömrüm!
İçip hayal şarabını yatayım sarhoş!
Görmesin şu çamurdan ruh evini gözüm
Tozun içine devrilmiş bir mabet, bomboş!”
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
Okur Takip Önerileri
Çekip çıkardım seni sudan
Ve sakladım yatağımda.
Unutulmamış bir geçmişin
Kayıp, terk edilmiş kızı
Aşk, bir yolunu bulup filizlendi o tatlı saplantıdan
Ve kırdı bir taşın kalbını.
Dönüştü güvensizlik teslimiyete,
Kanın ve kemiğin vakur yeminine.
Ama rüzgârda duyuyorum melodiyi,
Zamanın keşfettiği gezgin ruh,
Feryat ediyor seni geri çekmek için.
Peşinden git diyor bana, boğul yavaş yavaş.
Suya yaklaşma, sevgilim,
Uzar dur kıyıdan ve denizden.
Suyun üzerinde yürüyemezsin, sevgilim;
Göl alır seni benden.
Ne denli derine inebilirdi tutku
Hiç düşünmemiştim.
Doğarken işlenen günah
Lekeler mi kaderimizi?
Ancak günah işlendiği anda
Unutulabilirdi.
-W.B. Yeats
“İnsanlar mükemmel olsalardı kurtarılmaları gerekmezdi.”
Şeytanın arzusuna uydum sen gelene kadar
Çünkü aşk geçici sanıyordum
Ya da kurgulanmış bir oyun.
Sonra sen yükseldin şeytan çemberi içinden
Alay ettim çılgıncasına ama sen geldin üstesinden
Ve kırdın zincirimi, çözdün bileklerimi.
-W.B. Yeats
Ufacık zerrecikler, cam parçacıkları ve tozdan ibarettik. Sahil boyunca uzanan, birbirinden farksız kum tanecikleri kadar çoktuk. Doğuyor, yaşıyor ve ölüyorduk. Bu döngü sürüp gidiyordu. Bir sürü hayat yaşanıyordu. Ve öldüğümüzde yitip gidiyorduk. Birkaç nesil geçip gidiyordu. Ve hiç kimse doğduğumuzu bile anımsamıyordu. Hiç kimse göz rengimizi ya da içimizi kasıp kavuran tutkularımızı hatırlamıyordu. Er ya da geç hepimiz çimler arasında bir taş, yosun kaplı bir mezar taşı oluyorduk… Hatta bazen o bile olamıyorduk.
Çekip çıkardım seni sudan
Ve sakladım yatağımda.
Unutulmamış bir geçmişin
Kayıp, terk edilmiş kızı
Aşk, bir yolunu bulup filizlendi o tatlı saplantıdan
Ve kırdı bir taşın kalbini.
Dönüştü güvensizlik teslimiyete,
Kanın ve kemiğin vakur yeminine.
Ama rüzgârda duyuyorum melodiyi,
Zamanın keşfettiği gezgin ruh,
Feryat ediyor seni geri çekmek için.
Peşinden git diyor bana, boğul yavaş yavaş.
Suya yaklaşma, sevgilim,
Uzak dur kıyıdan ve denizden.
Suyun üzerinde yürüyemezsin, sevgilim;
Göl alır seni benden.
“Bazı yolların sonunun büyük bir ıstıraba çıkması kaçınılmaz; insanların ruhlarını çalan ve kaybettikleri şeyi arayarak sonsuza dek ruhsuz dolanmalarına neden olan birtakım eylemler var.”
Uyuklamak parça parça ölmek, uyumaksa yekpare ölüm.
Yaşamak her şeye rağmen bir iz bırakmaktır yeryüzünde.
-Ben de yaşadım, sizin kadar!-