Aydın oluşum gibi -neden küçümsemeli- kadın oluşumun da giderek gölgede kalmaya zorunlu bulunduğu bir dönemde, kendimi birden yine önde, dipdiri ayakta görüverdim. “Bu, belki de son fırsatımdı. Dört elle sarıldım.” İlericiliğimi dirilten bir şırınga yemiş gibi taptazeydim işte.