Yukarıda, aşağıda mavi tepeliler, devedikenleri. Birisi bir şarkı söylüyor.
Ne fark eder ki, güzel bile değil, hüzünlü bir şarkı, eskilerden, çok eskilerden.
"Peki yarın? Kalkınca nereye gideceksin?"
"Hiçbir yere. Ya da belki yine de bir yerlere giderim."
Ne önemi var ki, sonuçta hiçbir yerde rahat yok. Uyumak zor işte, her yerde saatler var, çanlar çalıyor.