Bir cumartesi gecesi kalbim kan ağlıyor!
Bakıyorum kardeşlerim kahr olup feryad ediyor!
Evet, bağırarak değil feryadları yalandan gülerek!
Benliğini kaybetmenin kahkahasında boğuluyor!
Ey Aziz Milletim! Sana yine ne oluyor?
Uyan ey kardeşim! Şu fani muhabbetten.
Ne zaman görsem aklın fikrin hep ben!
Zehirliyor seni bir yunan, bir ingiliz tutmuşlar mesken!
Uzak değil panzehrin şu özüne bir dönsen!
Anlarsın ne yaptığımızı, eğer kör değilsen!
Sana bir rahmet uzandı asırlar önce,
Tut şu ipi! Tut ki mahrum kalma!
Fırlat sana verilmiş ecnebi mahsulünü alma,
Kökümüzü kazıyorlar sanma sakın, korkma!
Damarlarında fokurdayan o asil kanı unutma!
Kimler geldi geçti şu alemden burası bir han,
Bizde sıra, bizde umut, bizde bu hengam!
Haydi müslüman durma davran, kalma avam!
Sana verilen emri "Oku!" Budur ahkâm!
Sanma dönecek her daim bu devran!
Bizi kurtaracaktır Rahman olan Mevlam!