Ozan Karamanlı
@OzanKaramanli
Tıbbi Görüntüleme Teknikeri
Gülhane Sağlık Meslek Yüksekokulu
Ankara
3 Kasım
11 okur puanı
Mayıs 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Anlamadıkları şeyse insanın acizliği. Ben zayıfım, küçüğüm, evrende hiç önemim yok. Evren benim farkımda değil; görünmeden yaşıyorum. Ama bu niye kötü bir şey olsun ki? Böylesi daha iyi değil mi? Küçük ol... Böylece yücelerin hasetinden korunursun.
Yani, insan bir savaş alanıydı. Ceket, gömlek, panto-
lon ya da etek giymiş, kravat takmış, tıraş olmuş, ko-
kular sürmüş bir savaş alanı. Gülümseyen bir savaş
alanı. Öpen hatta, okşayan, konuşan, susan, çiçekler
alıp çiçekler veren bir savaş alanı.
Peki, bir barış bahçesi olamaz mıydı aynı insan?
Şöyle, güllerin kuş cıvıltılarına, kuş cıvıltılarının
güllere karıştığı, mutlu yüzlerle dolu rengarenk bir
barış bahçesi?
Ak sakallı meşenin dediği gibi, insanın zalimliğine ağaçlarla kuşlar, böceklerle otlar, hayvanlarla taşlar değil, ancak insan karşı koyabilirdi.
Okur Takip Önerileri
Küçüğüm artık konuşmuyordu, sadece küçücük elleriyle karyolasının kenarlarına yapışmıştı. Ellerini öyle sıkı kenetlemişti ki kendinde babasının gelişini bekleme gücü bulabildi. Babasını gördüğü anda güzel gözleri yaşlarla doldu, elleri gevşedi, bir iç çekti ve her şey bitti. 28 Ocak 1868'de öldü.
Din eski mitolojiler içerir: tahminler, evrene duyulan güvenden kaynaklanan gizli varsayımlar, kişisel güç arayışındayken söylenen sözler... Bütün bunlar bilgelikle yoğrulmuştur. Hepsinde de dillendirilmeyen bir ilahi emir vardır: Sorgulamayacaksın!
Sayfa 144
