Gücüm olan şey zaafım.Benim olmayan bu hayata tahammülüm güçsüzlüğüm,benim olmayan bir hayata tahammül edecek kadar da güçlüyüm.
Sonra,sabırlıyım,dedi,ne güzel.Sonra sabrına öfkelendi,neye sabır,niye sabır?
Züleyha,Yûsuf’a
bir mektup yazmaya başlayınca.Yûsuf diye başladı,Yûsuf diye bitirdi.Gördükü ki hitaptan öteye geçemedi.Anladı ki aşkın nâmesinde ser-nâmeden öte kelâm yok.Ve Züleyha’nın lügatında Yûsuftan öte sözcük yok.