Tek bir hayatım var oda bu, kadere bel bağlayamam, olayların kendi gidişatında gitmesini, direnişlerin ve engellerin bir sihirle kendiliğinden ortadan kalkmasını bekleyemem.
“Çiçek açsın diye çabaladığımız şeylerin belki toprağı kurudur, belki de yanlış saksıdadır. Belki tüm çabamız sadece bizi yoruyordur. Kabullenmek lazım, görüneni görmek lazım.”
Benim rabbi bulmam lazım. Kendime olan piçliğim çaresizlikten mi sormam lazım. Doğmanın getirdiği kadersel olay beni bu kadar kepazeliğe nasıl itti bilmem lazım. Daha onurlu bir ölümle bitir işimi demem lazım. Keyfe keder ölünür mü diye bu coğrafyaya ağlamam lazım.
“Her şey koca bir rezilliğin etrafında dönüp duruyor. Hepsi de memnun, böyle olması gerektiğinden eminler, ölene kadar bu şekilde devam etmeye razılar. Ama ben edemem.”