" Herkesin kendi acıları , kendi yenilgileri vardır . Bir an gelir hepimiz korkarız , hepimiz çaresiz kalırız . Türk , Kürt , Fransız , Arap , bilmem ne millet fark etmez . "
"Özünde seyis olan ilkokul öğretmenimin
verdiği sakat bir Türkçeyle adını oluşturan
harfleri tecrit ettiğim bir alfabenin sesli
olanlarıyla sen başkasını severdin,
bense tüm sessiz harflerde seni sevebilmeyi"
Cümlesini kuramadığım seyyar ışıkları
olan kifayetsiz birkaç kelime sonrası,
Vahameti gözlerinden okunan epik bir ayrılık,
Yarı zamanlı, derme çatma bir gecekondu yalnızlığıydı