O zaman sık sık düşünüyor ve içimden:
beni kuru bir ağaç
kovuğunda yaşamaya zorlasalardı da gökyüzüne
bakmaktan başka bir işim olmasaydı,
yavaş
yavaş buna da alışır giderdim, diyordum.
Ama herkes bilir ki, hayat yaşamaya değmez.
Aslında bakarsanız insan ha otuzunda ölmüş ha yetmişinde, pek önemli değildi.
Çünkü, her iki halde de, pek doğal ki, başka erkekler de, başka kadınlar da yaşayacaklardı hem de binlerce yıl...