Genel olarak iyiyim ama bazen kötü hissediyorum. Tesadüfi şeyler beni üzüyor. Yaşamak, mutlu olmak istiyorum ama onu özlüyorum ve yanımda olmasını istiyorum
Olanların hiçbiri benim suçum değildi fakat... yine de incinmiş hissediyorum. Hâlâ. İçim her zaman yanacak Biliyorum. Öyle olması gerek. Çünkü sevdiğin birisini kaybedince, hayatının sonuna kadar kendini bütün hissederek yaşayamıyorsun.
Her zaman mudu değilim. Bazen ben de hüzünleniyorum. Dediğim gibi, beni çok şey incitemez ama bir şey beni etkilediğinde gerçekten de derinden etkiler.
Yaşadığımız sırada tam bir felaket olduğunu düşündüğümüz kaç olayın, aradan biraz zaman geçtikten sonra aslında bizim için bir şans olduğunu fark ettik?