Ritim aralarında yaygara yaparken, her birimiz kendi kendimize yeterek, başka herkesi dışlayarak, kendi fikirlerimiz ve kendi irademizle dopdolu, tam da kendi evreninin merkez olarak, o an itibarıyla etrafımızda sıçrayıp feryat eden bütün diğer evren merkezleriyle birlik duygusundan kopul halde carcarlıyor, bağırıp gülüyor, tiz çığlıklar atıp dans ediyorduk.