Seherratakkk
@Seherratakkk
س
Öğretmen
İstanbul
Kastamonu, 23 Ocak 1992
438 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Mutluluk ve erdemin sırrıdır; yapmak zorunda olduğun şeyi sevmek.
Tüm şartlandırmaların amacı.. insanlara, kaçınılmaz toplumsal yazgılarını sevdirmek.
“Kitaplara ve çiçeklere, eskiden psikologların ‘içgüdüsel’ dediği bir nefret besleyerek büyüyecekler. Refleksleri değişmez bir biçimde şartlandırılır. Hayatları boyunca kitaplardan ve botanikten uzakta, güvende olacaklar.”
Her şeyin ulaşılabilir olduğu bir dünyada hiçbir şeyin anlamı yoktur.
Okur Takip Önerileri
"O kadar çok birbiriyle çelişen şey gördüm ki ve o kadar farklı sözler duydum ki artik hiçbir şeye inanmıyorum ."
326 syf.
·
Puan vermedi
·
56 günde okudu
Bütün dünya bana sırtını dönmüş gibi üzülsem de bazı günlerde kahkahalarla gülerim. Arkadaşlıklarımız hep aşırı ,aşk karşısında çaresiziz, başarısızlıklarımız tutku dolu endişe ,keder ,şakalar ve gülümsemeler bir araya gelerek tuhaf , düzensiz bir şekil oluştururlar.
Belki de tam şu anda gençliğimizin tam ortasındayızdır. Büyüme sancıların ne kadar acı verdiğini biliyorum.
Ölüm hakkında düşünmek de aptalcaydı.
İnsan hayattayken ölüm yoktur, başkaları için vardır sadece. İnsan öldüğünde de hiçbir şey var olmaz, ölüm bile.
O hâlde niye canını sıkasın ki?
Düşündüm: "Gökte herkesin bir yıldızı olduğu doğruysa, benimki çok uzakta, karanlık ve pek önemsiz bir şey olmalıdır. Belki de benim hiç yıldızım yok!
“Lütuf seni yanıltmadı, ama sen lütfu istiyordun. Tanrı seni sevgisinden mahrum etmiş değil, ama sen onun sevgisine katılmaktan kendini mahrum kıldın. Tanrı seni asla reddetmez, ta ki sen onu reddetmeydiysen. “
Dünyada gelişiminden emin olabileceğin tek bir köşe vardır. Ki o da kendindir. Yani oradan başlamalısın, dışarıdan değil,
başkalarından değil.
Önce kendi köşende çalış ki sonra diğerleri gelsin. İyilik yapmadan önce sen iyi olmalısın.
Bunca yükseğe kimse el koyamaz, o gölgeye dönüşemez,
Ama kim ki dünyanın sefaletini
Kendinde bilir, artık huzur bulamaz…
Seherratakkk tekrar paylaştı.
Mutlu olmak için çok şey gerekmez, mutlu olmak için gerçekten çok az şey gerekir.
Tüm sesler dinmişti ve zifiri karanlıktı. Ama o boşluğun ve sessizliğin içinde hâlâ bir tür bilgiye, hayal meyal bir farkındalığa yer vardı, farkındalık ama bir isme yada kişiye değil, mevcut şeylere değil, geçmişin anıları hatta burasına dair birşey değil. Çünkü artık mekan yoktu. Tüm boyutu bu sahipsizlik, mülksüzlük ve yalnızlık olan bir varoluştu. Bu farkındalıkta sadece kendinin ve kendisinin bir başka şeyin yokluğu olduğunu biliyordu.