Öykü
Ağır ağır ilerleyen bir kitap. Her hikaye sonrası bir durup yutkunmak gerekiyor.
“Hayat beni böyle köşeye sıkıştırmayı, gözümün içine baka baka çelme takmayı severdi. Hayatın unuttuğu bir şey varsa, o da bir yerden sonra daha fazla düşülmediğiydi”