Beyza Akbaba
@Sepriana
Eş, anne, evlat, öğretmen. Okur, yazar, altını çizer; hayatı yollarda geçer.
Öğretmen
Yüksek lisans
156 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Çok iyi anladım anlamını bazı yalnızlıkların. Bir kere herkes aynı sevmiyor, sevemiyor. Kimi kırıp döküp seviyor, yaralıyor, kanatıyor, acıtıyor. Kimi incecik seviyor, hissettirmeden, göstermeden, içten içe bir sızı gibi. Kimi severken kendini kaybediyor, kimi kendini buluyor. Bazıları severken yıkıp geçiyor, bazıları tüm kırıkları toplayıp da seviyor. Şimdi sorsan herkes sever ama işte herkes aynı sevmez, sevemez.
Sayfa 94Kitabı okudu
"Pamuk Prenses" ve "Külkedisi" gibi dünyaca bilinen bazı çocuk öykülerinde, çocuklara haksızlık yapanların cezalandırıldığı ve yazgının her zaman çocuktan yana olduğu işlenir. Batı kültüründen kaynaklanan öykülerde annelere pek ilişilmez ve genellikle üvey anne, kötü ana simgesi yerine kullanılır. Diğer bazı kültürlerde ise bu konu dolaylı olarak işlenir. Ama aslında gerçek, öykülere benzemez. Çağlar boyunca ve çeşitli uygarlıklarda dünyaya gelişleri hoş karşılanmamış çocukların sayısı oldukça kabarıktır. Eski Isparta uygarlıklarında cılız ve sakat çocukların yaşamasına izin verilmezdi. Çinliler iki cins arasındaki dengeyi korumak için bazen yeni doğmuş kız çocuklarını açıkta bırakarak ölüme terk ederdi. Dünyanın çeşitli bölgelerinde, doğan ikizlerden birini öldürme geleneği uzun süre korunmuştur.
Sayfa 37Kitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
192 syf.
7/10 puan verdi
·
35 günde okudu
Günümüzde insan olmak, ekseriyetle toplumsal durumlara hassasiyet göstermekle eş tutulmaya başladığı için, biz de insanlığımızı çok daha ulvi amaçlar için sandıklarda bekletiyoruz gerektiğinde sosyal medyada gösterilmek üzere.
Sayfa 158Kitabı okudu
Her aşkta seven ve sevilen barınsa da, aşk tek kişiliktir. İçinde filizlenir,büyür,evrilir,dönüşür ve biter zamanı gelince. Karşındakinin bundan haberi bile olmayabilir.
Sayfa 141Kitabı okudu
Sözcükler olmadığında zihindeki tüm cevaplar soyut bir askıda asılı duruyordu; var ama yok gibi, orada ama boş gibi. O yüzden dışarıdan bakıldığında çoktan çemberin dışında gözükmeme rağmen kendimi hâlâ o çemberin tam ortasında görüyordum, havada asılı bir şekilde boşlukta sallanarak. Oysaki o çemberin dışına gerçekten çıkabilmek için tüm hazırlıklarım tamamdı. Yanıma alacaklarımı kararlaştırmıştım, içimi temizlemiş ve kendime yeni boş alanlar yaratmıştım ama olmadı işte. Çünkü geride bırakacaklarımı kabullenip kabullenmediğimi bilmiyordum. Sessizdim. Sözcüksüzdüm. Kendime yeniktim.
Sayfa 81Kitabı okudu
Nazım Hikmet’e bayram için bir ayakkabı almaya karar verirler. O zamanlarda şimdiki gibi hazır ayakkabı satan bir mağaza yoktur. Sadece ayakkabı yapan bir dükkan vardır. Oraya giderler. Ayakkabıcı Nazım’ın ayağını bir kartonun üzerine koyar ve iyice basmasını söyler. Daha sonra kurşun bir kalemle ayağının etrafını çizer. Bu karton onun ayakkabı
Bir kitabı okumaya başladı
"Asırlardır suçlu saydığımız insanları idam ediyorsunuz.Ne oldu, kökü kazındı mı bunların? Kökü kazınmadı, tam tersine verilen cezalarla, ahlakı bozulan suçlularla ve koltuğunda oturup adam cezalandıran suçlu yargıçlarla, savcılarla, hapishane görevlileri ile sayıları arttı sadece." Nehlüdov, toplumun ve genel olarak düzenin varoluş nedeninin başka insanları yargılayan ve cezalandıran bu yasal suçlular değil, bu derece büyük ahlaksızlığa rağmen insanların yine de birbirlerine acımaları ve sevmeleri olduğunu artık anlamıştı.
Sayfa 635Kitabı okudu
Nehlidov'u asıl kızdıran, mahkemelerde ve bakanlıklarda halktan toplanan paralarla yüksek maaşlar alan insanların oturması,bu insanların yine kendileri gibi memurlar tarafından aynı gerekçelerle yazılmış kitapçıklara bakarak yazdıkları yasaları çiğneyen insanların davranışlarını, yasanın maddelerine uydurmaları ve bu maddelere göre onları bir daha yüzlerini görmeyecekleri bu insanların acımasız, kaba hapishane müdürlerinin, gardiyanların, konvoy görevlilerinin tam egemenliği altında ruhen ve bedenen yok oldukları bir yere gönderilmeleriydi.
Sayfa 594Kitabı okudu
Bir kitap okudu
Bazı yaralara bakınca iyi ki, bazılarına bakınca keşke der kendinle yüzleşip istediğin yolda yürürken aldığın her yara senin var oluşuna, hayat görüşüne, hayatı anlamlandırmana katkı sunar. "İyi ki" dersin. O yaralardan içeri ışık sızar. Fakat korkuların yüzünden yapamadıklarının ruhunda açtığı yaralar kapalı yaralardır, içeri ışık girmez ve o yaralar seni büyütmez. "Keşke" dersin. O yaralar kabuk tutmaz. Hep kanar!..
Sayfa 76Kitabı okudu
Acı, hayatın otomatik uyarı göstergelerinden biriydi ve hayat hiçbir uyarıyı boşuna yapmıyordu. Bazıları güzel günlerin geleceğini müjdelerken bazıları kötü günlerin son bulması gerektiğini anlatıyordu. Yaşanmaya değer acılarla, yaşanması değer kaybettiren acılar böyle ortaya çıkıyordu ve bu ikisi arasındaki farkı anlamak insanın yaşantısının gidişatını belirliyordu.
Sayfa 64Kitabı okudu