Müthiş güzel fantastik hikayeleri barındırmakla beraber bence en vurucu olan başlangıç hikayesi olan Yeşil Bambu ve son hikaye Romantizmin Feneri 'ydi. Yazar sanki aralarda boşlamış, sonrasında mükemmel ile noktalamış gibiydi. Aralarda sıkılıp bırakma hissi verse de fantastik öykülere ayrı bir ilgim olduğundan sonuna kadar okumayı başardım. İyi ki de başardım. Son hikayede kaç farklı paralel Rapunzel hikayesi olabilirdi diye düşünmeden edemiyor insan. Sonunun klasik olana benzer bir şekilde bağlanmayacağını düşündüm açıkçası ve bir çırpıda okudum. Ama masalın sonunun aynı kalıplarla kapatılması hayal kırıklığı oldu biraz. Ama yine de okunmaya değer hikayeydi. Yazarın genel pesimist tavrı nerdeyse hiç yoktu. Özellikle Osamu Dazai'ye İnsanlığımı Yitirirken ile başlayan benim için oldukça ferahlatıcı bile oldu.