Okur Takip Önerileri
"Belki... bir canavar vardır… Belki o sadece biziz."
Haddini aşan her şey, zıddına döner...
Her şeyi o türlü kaybettim ki, Allah'ı kazandım.
Mesafelerin hiç bir önemi yok ki. İnsan kalbindekini hep sever, hep özler.
Anne, beni nasıl doğurdun?
Beni upuzun bir tabuta yatıracakları gün, arkamdan gelecek dostlarım değil, kefenimin hırsızlarıdır!
"Razı değilim Allah'ım! Yok olmaya, kalmamaya, gelmemiş olmaya, mevcut olmamaya razı değilim."
Farz et ki var. Borçluyum. Fakat veremiyorum. Acizim, müflisim. Çalma bir alacaklı gibi kapımı! Vazgeç, sıyrıl, çözül benden!
Müsaade etmez misiniz? Bir ölüyü Sevemez miyim? Günah mı, ayıp mı? Hani çıldırasıya sevmek derler. Çıldırasıya seveyim. Görüyorsunuz, çıldırıyorum.
Aklım bir cephane deposu gibi patlıyor, kül oluyor. Bekle az kaldı.
Sen ne yaptın biliyor musun?
Beni öldürdün.
Artık sana hakaret etmeyeceğim. Çünkü hiçbir hakaret senin kadar alçalamaz.
Kendimin dışına çıkmak isterken, kendime rast geldim.
Siz birtakım insanlar, ne de kolay ağlıyorsunuz! Gözyaşlarınız olmasaydı neyle müdafaa edecektiniz kendinizi?
Hayatta ne aptal şeyler oluyor.
İnsan ne sefil, ne küçük sebeplere mahkum!
Hayat bir şeyi yapınca o şey tamamdır.
Çok yalnızım. Yalnızlığımı gidermek için aldığım her tedbir, yalnızlığımı çoğaltmak oluyor.
Kefenimizden önce çürüyoruz.
Körlüğü zedeledim. Şimdi görünen şeye nasıl bakayım?
Dostlarım malum! Düşmanımı tanımak istiyorum. Ben senin düşmanınım diyecek kadar namus aptalı kim var? Onu bulmak, ayaklarına kapanmak istiyorum.
Bilerek bilmeyerek Allah'a doğru yol almak vardır, varmak yoktur. Varabildiğimiz hiçbir şey, hiçbir ufuk Allah değildir. Allah sonsuzluktur.
Kimse bana kendim kadar düşman değil!