Kitap ilk 102 sf toplama kampı anıları, sonraki 53 sf logoterapiyle ilgili bilgiler içeriyor, terapilerden kısa örnekler veriyor ama ben biraz sıkıldım. Yazarın yaşamına saygı duydum ama bu kitabın sıkıcı olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
Kısaca bakacak olursak kitap insanın yaşamak için bir anlama ihtiyaç duyduğunu, bunun da üç yolla gerçekleşeceğini söylüyor: Sorumluluk ve amacının olması, bir kişi - bir varlık ya da bir deneyimi sevmek, ıstıraplara karşı kurban psikolojisine girmek yerine onları kabul etmek ve tutumunu değiştirmek.
Zaten yazar da toplama kampında umudunu kaybetmeme sebebinin kitabını tamamlamaya çalışması olduğunu, bu amacı sayesinde hayata tutunduğunu söylüyor.