^Eğer biri beni kurtarabilseydi o kişi sen olurdun^ demişti..
beni ney kurtarır acaba kim kurtarır beni var olmaktan
Varlığım, renkli çiçeklerle bezenmiş bahçelerin gölgeleri gibi
Peki bu karanlık hiç biter mi ?
Affedebilirmiyim kendimi
Renklerime dönebilirmiyim,bahçelerime ..
Herşeye rağmen
Şuna ikna oldum artık
Yaşamak acıyla şekil almaktır ,
Varlığımın bütün biçimleri acıyla yontulmuş
Ve içi iltihaplı bir yara gibi sürekli sızlıyor, kendini hatırlatıyor. Her birleşmede acına denk düşen çıkıntıyı buluyorsun, istemesen bile, yaşamak böyle lanet birşey. Acılarını unutmaya fırsat tanımıyor
Avunmak, ama neyle ?