“Ah sevgilim, şu köylüler ne mesut insanlar. Tarlalar, kırlar, koyunlar arasında çoban çocuğu olmayı o kadar isterdim ki”. Yalan. Hepsi kuyruklu yalan. Aslında istedikleri zaman çoban olmaya yönelirlerdi. Ama hallerinden memnundular. Çoban
olmadıklarından da, bu durumlarına içten içe seviniyorlardı. Pis riyakarlar. Göbekli göbekli konuşuyor, işte yağlı yağlı laflar ediyordu.