"Şu insanoğlu ne tuhaf. Aile ,evlat, arkadaşlar, ne bileyim kalabalık içindeyken ”Gitseler de rahat etsem” dersiniz sonra böyle bir başına kalınca “Neredeler acaba” diye aranmaya başlarsınız."
"Siz ey fezanın küçük güneşleri!
Ne bu karamsarlık, ne bu bönlük, boş bakışlar. Dumanlı cafeler içinde ahınız gitmiş, vahınız kalmış. Çıkın mahzeninizden, yürüyün mavi göğün altına."