Belki Ahmed Arif'in aklına
Hiçbir şairin aklına gelmeyecek
çünkü hiçkimse bir daha Ankara'' yı
O'nun kadar sevemeyecek
bir şiir islenir:
Kar altındadır varoşlar
Hasretim,nazlıdır Ankara.....
Yılmaz ERDOĞAN-Ankara
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard- arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını
yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var
göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İn-
cecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin.
Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir
keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce
Dokunulmasa da, görülmese de;
kalpte yer verilir bazısına...
Nedensiz...
Sen...
Aklım ve kalbim arasında kalan, en güzel çaresizliğimsin.
Gerçi aklıma bile gelmiyorsun artık, o kadar kalbimdesin ki.
Gözlerinin...
Gözlerinin kahvesinden koy ömrüme...
Kırk yılın hatrına, sen kalayım...
Sevmek ne uzun kelime...
Şimdi açsam pencereyi de beklesem sen gelsen olmaz ya hani geliversen
Hiçbir şey sormasan
Hiçbir şey söylemesen...
Sussam
Sussan
Sussak...