Kişinin kendi yaşamını, mutluluğunu, gelişmesini, özgürlüğünü olumlamasının kökleri onun sevebilme yetisine bağlıdır. Eğer kişi sadece başkalarını seviyorsa, hiç sevmiyor demektir.
"Acıyı tatmayan insan, ne insanlığın merhametini ne de acımanın yumuşaklığını tanıyabilir. Kalbi heyecan duymaz, toplumsallaşmaz, benzerleri gibi acımasız olur."
"İnsan nihai anlamda kendini belirleyen bir varlıktır. İnsan var olmakla yetinmez, bunun yerine her zaman için varoluşunun kaderine, bir sonraki anda kendisinin ne olacağına karar verir."