Üzüntü insan zihinini fazlası ile küçültmeye iter .İnsan küçük bir zihin ile hareket halinde olmak ister ,zihni geniş ,bedeni ferahlatıcak hiçbir yer ve mekan yaratılamaz üzüntünün varlığında .Örneğin çeşme ve su birbirinden aşırı bağımsız görünür ,süpürgelerinizin tozları yucelltigini görürsünüz ,yaşamınız sizden ziyade hep başka türlerle karşılama imkanı bulur .Yerleşik hayat dediginiz yer yerini her türlü arayış halindeki canlılara bırakır .Acı insanı her daim kalabaliklastiran ve korkutan bir kirliliktir ...
xecik yorumladı.
Bir cümleyi sadece bir kişi okusun diye, duysun diye, anlasın diye harcadığım onlarca satır, yüzlerce cümle ve milyonlarca kelime oldu. Bembeyaz tuvalin ve fırçanın birbiriyle bir olduğu anlarda ben 'ben oldum, sen oldum ve Biz' oldum sonra, Ben öldü. Kaçınılmaz bir doğumun sancılarını çekerken etim ve ruhum, bir olmasaydı da olurdu kadının-adamın