Yasemin ZN
@Yasemin_Zn
Lisans
İstanbul, 3 Ocak 1993
122 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Bir an var
Güzel bir yerde, güneşli bir gün
Üzerimde mavi bir elbise
Tek yüküm omuzlarımda
İnce bir ceket
"Aşırı anlayışlıydım, ne var ki duygudaşlık değildi beni bu denli anlayışlı kılan. Bütünüyle olumsuz bir nitelikti bu, insanlık sefaletiyle karşılaştığım anda içimde çiçeklenen bir zaaf. Birine yardım ederken ona bir yararım olacağını asla düşünmez, başka türlü davranmaktan aciz olduğum için yardım ederdim."
"Katıksız mutluluğun bu dünyada ancak bir başkasına sarılarak ve 'şimdi' elde edileceğine kesinlikle inanmasaydım, 'hayatımın en mutlu ânı' olarak işte bu anı göstermek isterdim."
Okur Takip Önerileri
İçinde tahlil ifriti kımıldamış, bütün hayatı ona çözmesi icap eden bir muamma gibi uzatıyordu. Şüphesiz şimdi, derhal değil, Bir yığın eksiği vardı. Hiçbir hazırlığı yoktu. O kadar cahil, tecrübesiz, bütün hayatın yabancısıydı ki... Hafızasında daha şimdiden okumasını istediği bir yığın kitap ve muharririn adı sıralanmıştı. Bunlar yalnız adlarının cazibesiyle uzak adalar, tanımadığı kumsallar, haritada görünen o uçsuz bucaksız iklimler gibi kendisini çekiyordu. Ve şüphesiz bu muharrirlerin iklimine girince onun için bir yığın şey değişecek, başka türlü bir insan olacaktı. Sonra yaşamanın kendisi vardı. İnsan tecrübesi daha dün başlamış gibiydi."
"Sonra aramıza şehirler girecek,
Hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz,
Diğerimiz hiç bilmeyecek."
“Artık güneşin doğmasını bekleyecek gücüm kalmadı ama siz yeni doğacak güneşi mutlaka bekleyiniz.”
Stefan Zweig
...yaralı şifacı üzerine söylediklerini hatırlıyor musun?
"Ancak yaralı bir şifacının gerçek anlamda şifa dağıtabileceğini mi?"
"İyi bilirdi bütün o sözleri; Nietzsche’nin sözünü de bilirdi:
En güçlü ağaçlar en derinlere kök salmak zorundadır,
karanlığa, kötülüğe kadar uzanmak zorundadır."
"Bir keresinde Horney,ha belki de o kitapta işte, çok yalın ama kuvvetli bir söz eder: 'Kendinizle gurur duymak istiyorsanız,gurur duyacağınız şeyler yapın.' "
"Ama n’apalım? Benim işim bu:
Gerçekliği görmesini sağlamak, büyüyüp benden kurtulmasına yardım etmek.Hatta,Allah muhafaza,beni
unutmasına."
"Ne gibi teknikler mi kullandım? Korkarım söylediklerimi
pek iyi takip edememişsin. Benim tekniğim, her türlü tekniği bir yana bırakmaktır."
Ve böylece psikoloji, bir çeşit terapi; "değeri olmayan bir şeyden özünü çıkarıp değer bulan" fevkalade bir uygulama, bir "simyacının sanatı" oldu.
Gülerek,sohbet ederek dalgalanan bir insan kalabalığının ortasında ben kendimi arıyordum,içimdeki o yitik insanı arıyordum...
Kendiyle değil de dışarı ile uğraşan tüm insanlar bozguncudur.
Sinan Canan
Amaçlar birer sözleşme değildir.
Giriştiğimiz faaliyetler hayata açılan yollardır sadece; hayatın güzelliği ve gizemiyle ilgili deneylerdir.
